سلام
امروز برای من روز خوبی بود.چرا؟
چون
سکوت دیگران به من فرصت صحبت داد .
و خب میدونید که زن ها با حق مادرزادی گفتن آفریده شده اند.بر عکس مردان که سکوت را ترجیح می دهند
از همون لحظه ایی که از خواب بیدار شدم ۴ صبح تا حالاکه ۲ونیم عصر است
در چندین و چند جلسه به مناسبت های مختلف سخن گفته ام.
جالب ترین آنها گفتگویی بود که با دوستی درباره شیرین عبادی گفتگو می کردم .ایشون می فرمودند شما قشریون ناراحت هستید که شیرین عبادی روسری برداشته ؟قصه این حرفا تموم شده(نقل به مضمون)
و دومین مطلب جالب گفتگوی با گروه سه نفره روان شناسان بخش بیماران روانی درباره تربیت کودک بود که می فرمودند
اگر خواستیم به فرزندمان اشتباهاتش را بگوییم باید صبر کنیم تا آخر شب و تمام اتفاقات نا مطلوب روز را با اوتجزیه و تحلیل کنیم.
با دانشجویان سر به راه و خودکار و خوبی کار آموزی تو بخش دارم .به خوبی بیماران را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهند و علاقمند و مسئول اند .نظر مرا که جلب کردند تا ببینیم تا ۱۴ روز چگونه خواهد گذشت.
ولی الان از خوشحالی در پوست نمی گنجم.
با خودم فکر می کنم چه فرصت های طلایی دارم.!
و چقدر خوشبختم.
به شیرین خانم عبادی هنوز تبریک نگفته ام.
شیرین خانم جایزه تان مبارک.
خدا را شکر که امکان گرفتن هیچ جایزه ایی صد برابر کمتر از تو هم برای من نمی رود.(روباهه دستش به انگورا نمی رسید میگفت ترشه)
امیدوارم هم هرگز این چنین جایزه های سیاسی و به این خوبی به من نرسد.
ولی این شهرت جهانی بر شما مبارک باد
و این جایزه نه چندان زیاد در برابر .......
امیدوارم طرفداران پر و پا قرص تان را خدا زیادشان کند.
و مردا هم .......نگم بهتره.
ولی شیرین خانم......باز بهتره نگم
خدا به همه دوستان من(و حتی دشمنان من)توفیق عبادت و بندگی دهد و در پناه خود حفظ شان کند و همانند من شادشان گرداند.
خدا به مظلومین جامعه نسوان (و حتی.......)روزگار رهایی نصیب کند.