شده اشتباهی ی بکنی؟
و نتیجه اشتباهت را ببینی؟
و کسی نباشه جز خودت که بخوای سرزنشش کنی؟
من هم چنین اشتباهاتی کرده ام
اما نه یک بار نه دوبار بارها
میدونید ضرب المثلی داریم میگه خر هم تو پل فقط پاش یه بار گیر میکنه؟
ولی شما وقتی منو با بارها اشتباه ببینی به ذهنت می رسه بگی صد رحمت به خر
نمی دونم این کشش چیه که منو بارها به سوی یک اشتباه،بله همون یک اشتباه جذب میکنه.
بگو مگو برای سلامت من نامساعده.ولی بگو مگو می کنم
حالا با کی؟
با همه
دوست آشنا غریبه همکار حتی تو دنیای وب
قراره برای حفظ سلامتی همین قفس تن،مراقبت کنم آرام باشم.ولی خودم تو سوراخ سنبه هایی سرک می کشم که واسم دردسر درست میکنه.
یکی نیست بگه فوضول(فضول)هیجان خواه در جستجوی مخرک برای تو بسه.
یکی نیست گوشمالی ام دهد.از اول عمرم حرف گوش کن نبودم.بیچاره مادرم برام اصطلاح لجباز را به کار میبرد.پدرم و مادرم عاشق بچه های نرمخو ملایم و آروم بودند که چون این آرزوی شان را بر آورده نکردم گرفتاری هایی هم پیدا کردم.
حالا فکر می کنید چی شده؟
بعدا بیشتر توضیح میدم.شاید روحیه ام عوض شد