واقعا وقتی کسی عمل جراحی کرده باشد چقدر رنج میبرد.درد طاقت فرسا انسان را همانند شمع آب می کند.وجود درد باعث ناراحتی نیست.وقتی درد غیر قابل تحمل می شود باعث بر انگیختن ترحم می شود.درد علامت خوبیه.چرا نمیشه تحملش کرد؟چون درد ها یکی دو تا نیستند.(اگر دردم یکی بودی چه بودی؟)
این روزا تلفن و مسنجر مرا با شادی قرین کرده ولی درد ناشی از این عمل جراحی لثه ها بیقرارم کرده.وقتی فکر می کنم می بینم بعضی ناسپاسی ها مداخله سطح تحملم را پایین آورده وگرنه به قول پسرم درد که گناه را ذوب میکنه خیلی هم بد نیست.
کتاب جنس دوم سیمون دو بوآر را که خونده بودم به همکارم پیشنهاد دادم بخونه.او هم که دوبار شکست در ازدواج داشته و حسابی عصبانیه هر دو تا جلدش را خونده و به من میگه حالا به تعادل رسیدم.احساس بهتری دارم.از من سراغ کتاب هایی را می گرفت که خونده ام من هم یه لیست برایش تهیه کردم از سلائق خودم.در سن پنجاه سالگی چقدر انرژی داره این خانوم.!
(او که پرستار است و سالها کار کرده در حالی داره بازنشسته میشه که فقط یک سابقه درخشان کاری دارد.نه همسری نه فرزندی).
دیروز با خانم جوانی که از آمریکا برای گردش به ایران بازگشته بود صحبت می کردم.حیف که فرصت نداشتیم همدیگر را ببینیم و خرید و بازدید از اماکن اصفهان وقت ما را به خود مشغول داشت.آنچه از آنجا تعریف می کرد جالب بود.
گله مندی های مردان از زنان را تو کتاب انگیزه ها میخوندم چند تاش را اینجا میارم.
*اجبار به اینکه همواره در حال :شکار:باشند.
اجبار به گفتن دوستت دارم به زنها
وگله مندی زنان
ترس از اینکه برای جفت خود جذاب نباشند
ترس از علاقه مند شدن بیش از حد به مرد بی آنکه این علاقه متقابل باشد
چه دو تا روز خوبی که با دوستان شهر اصفهان را گشتیم.