فرخ دوست دوران آغازین آشنایی من با اینترنت اومده بود عیادتم.خودش نمیدونه که شدت تندی هاش درباره اینکه چه بگو و چه فکر کن و چه بنویس منو مریض میکنه.ولی اومدنش هم آرومم میکنه.بهش نمیگم که من افسرده شده ام از بس درد دل دختر جوون شنیدم از بس بیماران را دلداری دادم و از بس زن جوون نومید از زندگی دیدم.خودش یه جورایی تو وبلاگش مزاح میکنه و خودش را از اندوه رهایی میده ولی من اگر حرف زدم با تندی میگه این چی بود گفتی؟ این چی بود فکر کردی؟ این چی بود عقیده داشتی ؟.بارها گفته ام به خودم ،که اهمیت نده چه چیزایی بهت میگه .هر جور راحتی بنویس. ولی تو عمرم عادت کرده ام نظر دیگران را هم لحاظ کنم هرچند مدتی نشون ندم که ....
دیروز همش بیمار بودم.ولی با این وجود از یه عالمه پله خودم را به به سالن رسوندم و در کنگره سراسری کودکان برای دومین روز شرکت کردم .از خوش شانسی مفرط من بود که پزشک قانونی عکس هایی از بچه هایی که توسط والدین سوزانده شده بودند ،زخمی و کبود شده بودند و از بی توجهی لاغر و نحیف شده بودند نشان مان داد .وقتی از جلسه خارج شدم عین زنای فرزند از دست داده گریه میکردم که ما آدما را چه شده؟به کدامین گناه؟به چه مستمسکی فرزند دلبند خود را..
از بندر عباس دختر خانم زیبایی شرکت کرده بود که از خانم سونیا آرزومانیان سوآل می پرسید برای بچه ایی که کلاس اول دبستانه و مادرش یک سال پیش فرزند دوم آورده و مرتب به کلاس های فوق برنامه فرستاده میشه ولی به بهانه ای از حضور در تک تک کلاس ها خود داری میکنه چه درمانی ومراقبتی باید کرد ؟
مدت نیم ساعت با جسارت خاص خودم ایشون را مورد بمباران ارائه راه حل قرار داده بودم .آقای محمود نصیری که بتازگی از دانشکده ما بازنشسته شده اند هم درباره کشف راز های کودکان از طریق نقاشی هاشون ارائه سمینار داشتند.چه تحقیقات جالبی در سراسر مملکت شده بود ولی چون خلق من در این روز هایی که در بخش حضور داشته ام تا حد زیادی غمین شده با بیقراری جلسه را ترک میکردم و دوباره باز می گشتم .این روزا ممکنه خودم را به خوردن داروهای ضد افسردگی و حتی شوک بسپارم.مدت یک ماه بیشتر است که جز اخبار غمگین هیچ بر ذهنم تحمیل نشده.
از همه دوستانی که میتوانند شفاببخشند استمداد میطلبم با سخنی واژه ای کلامی قطعه ای حالم را تغییر دهند.
دیروز و امروز دانشگاه علوم پزشکی اصفهان شاهد برگزاری تازه های مراقبت از کودکان است .فکر کنم کودکان غزه را هم در قطعنامه پایانی نه کودکان در جنگ را نه حتی جنگ های سرد و کودکان
راستی خانم گوهر رضوان مسئول بخش نوزادان بیمارستان شهید بهشای را دیدم که میگقت قراره ....نه راز بود ببخشید دکتر شمس و دکتر صادق نیا خانم آرزو مانیان از اساتید پرستاری تهران اصفهان گردی و دیدار دوستان از شهز های مختلف راستی شما تشریف نمی آورید؟
پراکنده نوشتم؟
خودم متوجه هستم عجله دارم برم سرکار برگشتم ....