بیست و یکمین روز منور شدن خانه ما

و این سومین جمعه ای است که من مادر شوهر برای عروس گلم اسپند دود میکند تا از چشم زخم مصون باشد.

گفته بودند اگر عروس بیاوری دختر دار می شوی و من نمی دانستم مادر دختران بودن چگونه مادری کردن است.

وقتی اندام نازک و شکننده عروس (عروسک)را می بینم متعجب می شوم آیا او به اندازه ای بزرگ شده که بتوان شوهرش داد.

کوچک اندام و ریز نقش ولی با اراده ای آهنین

وقتی جدی میشود بر خود می لرزم.نکند رفتاری کنم که چشم غره ام برود.چنین صلابتی در او را بعید می دانستم.محتاطانه صدایش می زنم بیاید بالا تو اتاق پذیرایی تا مهمان هایی که برای دیدن همسرش آمده اند ملاقاتش کنند.با روی باز می پذیرد و من به یاد جوانی های خودم می افتم که با ترش رویی و اخم تن به خواسته های مادرشوهرم میدادم.

تماشای او به همراه پسرم به وجدم می آورد چه متناسبند در ظاهر.آیا می شود همینقدر هماهنگ در باطن هم باشند؟خدا کند