سر در گریبانم

وقتی ببینم قراره بمیرم و از من هیچ باقی نمونه دلم میگیره

.صحنه پیوسته به جاست هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود.

دلگیری من بی اندازه شده این روزاا

چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

شما میدونید چرا؟

خودم حدس هایی می زنم ولی مطمئن نیستم.

 زن دل شکسته ایست مادرم.

نمی دونم چطور میشه خوشحالش کرد.

این روزا ده روز تمام با خانومای همسایه جلسه عزاداری دارند و عزاداران حسینی را پذیرایی میکنن.خستگی ناپذیر کار میکنه با اون دستای فرتوتش قند خرد میکنه غذا درست میکنه .به من میگه تو هم بیا تو این جلسه ما.وقتی رفتم اونجا می بینم یه خانوم مهندس معماری کارمند پیر ۵۵ ساله و یه خانوم خیاط لباس های عروس و یه خانوم همسر راننده بیابون و یه خانوم همسر یه پزشک)نماینده دوره هفتم مجلس( گرد هم نشسته اند و برنامه ریزی میکنند و اجرا می کنند خونه شون را با پرده های سیاه و نوشته های سلام بر حسین(ع)شکل داده اند.مامان منو به دوستاش معرفی میکنه و همه به احترام او منو به جمع خود می پذیرند.در تمام مدت این ده روز هر ساله مامان کارش همینه.دلم برای سوزش دل مادرم کباب میشه.تلاشش را می ستایم.خدا را سپاس می گویم که آرامشش می دهد و دعا می کنم بتواند تسکین بگیرد.

دیشب در خواب خواهر متوفای خود را در حین خوردن غذا بر سر سفره ای میدیدم.وقتی از خواب بیدار شدم مشوش شده بودم.این روز ها نیاز به یک استراحت را حس می کنم.