عرق شرم بر چهره ام

به شوهرش بد گمان شده و به قصد خودکشی تموم پروژه تحقیقاتی اش را ریخته تو زاینده رود.

وای چقدر خجالت داره که زنی به همسر مومن و با شرم وحیای خود بدبین بشه.اونم یه زن درس خونده.

قصد داشته خودش را پرت کنه تو زاینده رود.خدا رحم کرده  پروژه تحقیقاتی اش را پرت کرده به جای خودش.

رفته یه کنج عزلت .پریز تلفن را در آورده دیگه با کسی حرف نزده و حتی برای فرزندش هم غذا درست نکرده.تصمیم داشته به نحوی خودش را بکشه.

وای

آخه چرا؟

خجالت داره.

بیچاره شوهرش

از دست بعضی زنا

واقعا که.

چی میشه زنی به همسرش تا بدین حد بد بینی پیدا می کنه؟

آیا شوهرش به گریه افتاده؟

شوهرش چه حالی داشته وقتی او بهش بدگمان شده بوده؟

متاسفانه مردها در هیچ جا بیان نمی کنند چه حالی پیدا می کنند.

ولی قطعا خوشحال نبوده

شاید هم احساس مظلومیت می کرده.

چرا از زندگی ها اعتماد کنار می ره؟

من و شما به عنوان دوستان چکار می توانیم بکنیم؟

منکه به زندگی این زن و شوهر نزدیک نمیشم.

از شوهرش خجالت میکشم.

به عنوان یه زن،وقتی همسرش به او بدگمان شده دچار شرم میشم.

تهمت هایی را که به شوهرش نزد و فقط درباره اش فکر کرد

آنقدر نگفت تا به فکر خودکشی افتاد

شاید زمان لازم است تا به او اثبات شود در اشتباه است

شاید شوهرش بایستی به گونه ایی عمل می کرد که اعتمادش جلب شود

مردان ما مهارت لازم برای کسب اعتماد را ندارند

شاید زنان نیز هم

ولی باز هم می گویم

من به عنوان یک زن خجالت می کشم.

از اینکه شوهرش نزد زنان بسیاری عزیز است عصبانیست

ولیکن مگر نه اینکه ما زنان دوست داریم با مردی ازدواج کنیم که از بین همه زنانی که دوستش دارند ما را انتخاب کرده باشد؟

پس چرا عصبانی شده؟

چرا تلفن هایی را که زنان به خانه اش می زدند و با شوهرش کار داشتند قطع می کرد؟

مگر نه اینکه او مرد مطرحی بود؟

که مراجعه کنندگان بسیاری داشت چون می توانست گره کور مشکلات دیگران را با سر انگشتان جادویی اش باز کند؟

کاش آن زن درس خوانده نبود

شاید انرزیش را به جای محفوظات صرف دریا دلی خود کرده بود

چرا اینقدر علاقمند درس خواندنیم؟

وقتی درس خواندن فرصت خودسازی را از ما میگیرد؟