چهره خبر ساز

شهرت را چقدر دوست دارید؟به بدنامی شهره شدن با به خوشنامی شهره شدن برایتان فرق میکند؟

شنیده اید میگویند گمنامی بهتر است از بد نامی؟گرچه خو ش نامی بهتر است از گمنامی؟

چرا شهرت مورد علاقه آدماست؟حتما به بد نامی شهره شدن آرزوی کسی نیست.

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن      منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

را از حافظ در  باره شهیر شدن به خاطر دارید؟

این روزا بر سر هر کوی برزن از فردی شهیر نام می برند که از بسیاری چهر ه های ارزشمند تر شهیر تر است.

علت اینکه فردی شهره میشود پچ پچ های بعضی ها هم هست.

اگر سعی کنی پنهان بمونی برای بر ملا شدنت تلاش می شود.

حالا هی برو از خودت اطلاعات بده خودت را معرفی کن مزایای شخصیتت را بیان کن.همه میگن اینو به حال خود رها کن.

خر مهره در بازار فراوان است و کسی که سعی میکند خودش را معرفی کند طبل غازی است

مشک آنست که خود ببوید نه اینکه عطار بگوید

مطمئنم کسی متوجه نمیشه منظور من از این مقدمه چینی چیست.

خودم هم علنا نمیخوام حرفی را بزنم.

چیدن مقدمات میتواند به هر صاحب فکری کمک کند نتایجی استنتاج کند.

اصولا به صراحت گفتن را جز در برخورد با فرد بیمار فکر ضروری نمی بینم.

اینکه باعث شد چنین نوشتاری را بنویسم نوع برخورد دو تن همکاران محیط اداریم بود که وقتی شنیدند آقایی در محیط کارش خانومی را با نام کوچک مورد خطاب قرار دهد برای اون خانوم شروع کردند به پچ پچ و نوچ نوچ و به طور خزنده همه اداره اطلاع یافت که بله یه آقاهه در فلان قسمت اداره با یه خانومه اینچنین حرف زدنش نشان از این داره که خانومه با آقایون سر و سری داره و نه کمتر اجازه داده باهاش چنین رفتاری شود چون.....

اونوقته که میفهمم بیخود نیست در سطح مملکت یه همچین شایعاتی ساخته میشه.وقتی کادر علمی مملکت چنین اند از بیسواد ها چه انتظار؟

وقتی اعضا محترم دانشگاه آرزو دارند یه چیزکی باشد تا چیز ها بر اساس آن ساخته شود و مردم را از بی خبری نجات دهند مبادا فکر کنند اینان  از خبر سازی ناتوانند  چه انتظار از مردم فاقد هیجان؟

آخه تزریق هیجان به جامعه اونا را شاداب و سر زنده نگه میدارد.

شاید بعد از این سر نخ یه قصه ساختم و نوشتم همین جا.ولی فعلا در لفافه صحبت کردن را تر جیح میدهم