گلایه از قشر جوان تر از خودم

جالبه که جوانان وقتی بشنوند یه آدمی تو سن و سال من حرف میزنه و از تجارب اش براشون میگه با نخوت و غرور میگن گذشته به تاریخ پیوسته و تو از زمان گذشته ایی و گذشته را ارزشی نیسیت حال را دریاب و با تبختر از امثال من عبور میکنن.میتونم بفهمم چرا اینکار را میکنند چون به هر حال من نیز یه روز جوان بوده ام و چنین رفتار هایی با مسن تر از خود کرده ام چون ما وقتی جوان هستیم نمی خواهیم دیگران خود را همه چیز دان بدانند و به خرج برمان ندارند و همش بخواهند ما عامل اجرای ِآنان باشیم.ولی نخوت و غرور هم حدی دارد.چگونه است که آنان حتی از منافع خویش میگذارند تا با سیلی صورت را سرخ نگه داشته باشند که سرم را سر سرس متراش ای استاد سلمانی که ما هم در دیار خود سری داریم و سامانی