چقدر جالبه.خلاف آنچه تا حالا رفتار میکردم توصیه میشم.اوائل به من می گفتند تو مسئولیت داری.باید مراقبت کنی دیگران را به خطا نندازی .الان میگن هر جور راحتی رفتار کن.برای راحتی دیگران خودتو به زحمت ننداز.اینجوری خوبه ها.اینکه بدونی کسی در رنجه اهمیت ندم.به من چه که کسی گرسنه است و من جلوی چشای حیرون اون به لقمه ام گاز می زنم.به من چه که آن دیگری پیاده است منکه سواره هستم.به من چه که فلانی تن پوش هم نداره منکه لباسای پر زرق و برق و مچ پوشیدم.جالبه.من عمری را طوری زندگی کردم مبادا کسی آه بکشه.اونوقت روان شناسم میگه اینا داعیه های بزرگ منشانه است که تو فکر کنی مسئول جمع دیگرانی