داشتم ناکامی را درس میدادم.بحث به نیاز ها رسید.نیاز به احترام بیشتر مورد بحث بود.احترام هر فرد بر دیگران واجب است وقتی خیلی راحت به خود اجازه دهیم راجع به دیگران بد گویی کنیم غیبت اش را کنیم تهمت اش بزنیم نیاز به احترام او را ناکام باقی گذاشته ایم واگر او به انواع روشهای مقابله با ناکامی که از پرخاشگری کلامی تا فیزیکی و پرخاشگری به خودش و به دیگران اعم از جانداران یا بی جان ها متوسل شود چندان عجیب نیست وقتی سرنوشت یکی از جانیان پاکدشت را میخوندم از بی حرمتی هایی که در طول زندگیش به او شده بود سخن می گفت یه بچه در شرایطی نامطلوب بزرگ میشه به وجودش بی اعتنایی میشه احترامش نگه داشته نمیشه اونم دوست داره قداست و حرمت دیگران را لگد مال کنه بعید نیست که در جامعه شاهد انواع بی حرمتی ها باشیم ما چقدر به کودکان وئ نو جوانان و جوانان مان احترام میگذاریم و چقدر نیاز به احترام شان را بر آورده می سازیم؟چه بسا کسان که با رفتار های منفعل خود به مقابله با کسانی می روند که بی احترامی شان کرده اند .نفس انسانی محترم است و احترام به انسان ها حکم میکند................
من خودم از جمله کسانی هستم که از احترام گذاشتن قاصرم.
ای کاش متوجه می بودیم و می بودند که به پاس احترام به دیگران نباید ۱.........کنیم
۲.....................کنیم
۳............................کنیم