تو شفا خواهی یافت و همتای تو در تمامی خاک یافت نخواهد شد.این درد تو را داتا ،این زشتی تو را خوش قلب و این تلخی تو را ملایم و این بیماری تو را نیرومند خواهد کرد چشم هایت ژرف نگر خواهند شد و گو ش هایت باز و پر طنین
بر دهان مهر سکوت خواهی داشت و هنگامی که لب هایت را از هم بگشایی مژده خواهی داد.ترس به خودت راه مده.
کی؟
بعد از سال های بسیار.
چیز بیشتری نمی دانم.
حتی اگر صبر برایت سنگین باشد
صبوری کن
------------------------------------------------
اینجا را خواندم.به نظر من وبلاگ جالبی بودhttp://www.koorosh8behzad.persianblog.com/
سلام
آره خیلی قشنگ بود.
موفق باشی...همیشه، همه جا!