زلزله بم

خبر از فاجعه می دهند باز هم زلزله.در شهری که ۲۰۰ هزار نفر جمعیت دارد 4 هزار نفر کشته شود ۳۰ هزار نفر مجروح و باقی هنوز معلوم نیست جز .....دانشگاه آزاد هم از آمار دانشجویانش می گوید.که ۳۵ دانشجو را می دانند کشته شده...که ....و دانشگاه پیام نور نیز هم در بیمارستان نوزادی را می بینم که تنها آورده شده.کودکانی که به دنبال والدین خویش می گردند .مادری که نه برای شکستگی لگن اش که در غم از دست رفتن تنها دختر ۱۶ ساله اش می گرید می گوید :آمده بودیم بم چون پسرم امسال دانشگاه قبول شده بود .ما فقط ۳ ماه است ساکن شده ایم .چقدر کمک لازم است .فکر کنم تخصص این روزهای به کار می آید. همه ملافه ها غرقه خون و خاک ناشی از آوار است .پرسنل پرستاری بیمارستان همه بسیج اند. بخش درمانگاهی، تعطیل گشته و مرخصی ها لغو شده و تعطیلی کارکنان فعلا......پرسنل پرستاری و پزشکان و خدمات پیراپزشکی در نهیت توجه و دقت ......(همانند مور و ملخ)هر عضو از پرسنل در حرکت است. سرگیجه میگیری اگر ندانی چه کنی. همه در حال بستن زخم و آتل گذاری برای شکستگی ها و رگ گیری و انتقال بیماران به رادیولوژی اند .دانشجویان وحشت زده اند که چه کنند مبادا دست و پا گیر باشند .هر کس خودش می داند به چه میزان خسته است وسیله به وفور از انبار های بیمارستان تخلیه شده.و در اختیار پرسنل است .از دیشب کسی نتوانسته چشم بر هم گذارد همه در تکاپو و کمک رسانی اند اعمال مدیریت بخش در چنین موقعی واقعا سخت است .به آلام عاطفی روانی بیماران نمی شود رسیدگی کرد چرا که فعلا اولویت اول به زخم ها و شکستگی ها باید پرداخت .به زودی همه چیز به آرامش نزدیک می شود ولی آنچه تازه تر می شود داغ دل عزیز از دست داده هاست .پرستاران فراموش کرده اند فرزندی در خانه انتظارشان را می کشد اعضا فامیل پرستاران برای آرامش او همه در نگه داری فرزندش همکاری می کنند چرا که آرزو مندند ای کاش می توانستند برای زلزله زدگان قدمی برداشت .پسرک کوچکی را دیدم که برای رفتن به مدرسه از خانه اش زود بیرون زد تا پول تاکسی مدرسه اش را با دوستان اش برای زلزله زدگان بفرستد .بسیج عمومی نیروها جالب است ولیکن کی می شود این غم عمیق را از دل آنان بزداییم .امروز کارکنان بیمارستان همگی به تعاونی مصرف بیمارستان سفارش دادند از جانب آنان پتو های موجود در تعاونی مصرف و کنسرو ها به منطقه زلزله زده ارسال شود.