خطر ایدز

سلام

نمیدونم چرا هر جا قدم میذارم از ایدز و خطر اون مطلب می خونم.این روزا همه فکر بعضی ها شده خطر ایدز. از آنجا که جمعیت کشور مان جمعیتی جوان است و یکی از راههای انتقال ایدز هم راه جنسی است .و یا معتادان تزریقی.
آیا واقعا باید برای آشنا نمودن افراد در خطر اقدامی کرد؟این وظیفه کیست؟امداد و درمان؟هلال احمر؟تشکل های مردمی؟
واقعا خطر ایدز کدام است؟
آنچه ما را نگران کرده چیست؟آیا نگرانیم مبتلا بشیم؟(آش نخورده و دهن سوخته؟)ممکنه کسی بدون داشتن هموفیلی و یا اعتیاد و ارتباط مشکوک جنسی هم مبتلای به ایدز گردد؟خب گیرم مبتلا شدیم.کدامین پیامد این بیماری برایمان رنج آور تر است؟رنج بیماری؟که سیستم ایمنی معیوب، ما را مستعد هر بیماری پیش پا افتاده هم میکند؟یا آبرو ریزی که عامه مردم و حتی گاهی خواص هم فکر می کنند تنها راه انتقال آن راه های ارتباط مشکوک جنسی است؟ببینم مسکوت بودن مسئله سکس در ایران هم بهش ربط داره؟(به قول بعضی دوستان تابو بودن مسئله سکس.)این وحشت فراگیر از ایدز که گاهی باعث می شود پدری دخترش را از خانه بیرون اندازد.و مادر همیشه ایثارگر به دنبال دختر خود برود و خانواده شان بپاشد.
هه هه
چقدر نگرانی
عزیزان من چه کسی گفته یک آدم مبتلای به ایدز لولو است؟شمایی که کنترلی بر رفتار های خود نداری که از یک ایدزی خطر ناک تری.