آیا این درسته که هر آدمی چند تا وبلاگ داشته باشه.؟
اونوقت وقتی دوستاش میان اون وبلاگ اولی اش را ببینن و مطلب هاش را بخونند ببینند هیچی نیس........بعد خبر دار بشن طرف تو اون یکی دیگه وبلاگ اش شب و روز می نویسه اونم نه یک مطلب و دو مطلب که دوتا و سه تا.
اسم اینکار را چی میشه گذاشت؟
چرا ما خانوما اگه خبر دار بشیم همسرمون یه همسر دیگه هم داره که گاه گاهی بهش سر می زنه فریاد؛ وا خیانتا؛ مون به آسمون می ره و زمین و زمان را به هم می دوزیم که از اعتماد من سو استفاده کرده و او لابق اعتماد نبوده و ....و....ولی با وبلاگ دومی داشتن دوستامون حق ندارند دلگیر بشوند؟ و اعتماد اش سلب بشه ؟و .......
این دهن من توش نخود خیس نمی خوره اصلا نمی تونم همزمان تو دو تا حیطه فعال باشم از بس غیر قابل انعطاف ام از بس خشک و ....ام
حالا از همه دوستانم که تازه خبر دار شدن من یه جای دیگه هم می نویسم خواهش می کنم صداشو در نیارن
کی گفته هر قانونی تو زندگی واقعی مون ساری و جاریه باید تو وبلاگ و چت و به طور کلی اینترنت هم ساری و جاری باشه.؟؟ ؟؟
ما خواستیم از اون همه محدودیت های دست و پا گیر رهایی یابیم که آمدیم اینجا اگه قرار باشه اینجا هم ...........................که دیگه..................
البته من خودم از جمله کسانی ام که همیشه فرباد زده ام یا شتر باشیم یا مرغ
اینقدر زرنگی نکنیم که اگه گفتند تخم بذار بگیم ولی من شترم
و اگه گفتند پس این بار را وردار بگیم ولی من یک مرغم
این کشمکش روانی برای من به وجود اومده مرا دریابید.
قوانین خاص ارتباطی را به بررسی بنشینید
آیا همه قوانین حاکم بر زندگی واقعی اینجا هم باید......؟
اگه شما بفهمید من یه جا دیگه هم دارم می نویسم ناراحت میشین؟
خب
آدما یه دنیای خصوصی تر هم دوست دارند داشته باشن
و یه دنیای اجتماعی هم همیشه....
آدم تو دنیای خصوصی اش واسه فعالیت در دنیای اجتماعیش وقت میگذاره
کسی به دل نگیره
گرچه اگه خودم بفهمم حتما دل چر کین میشم سخت
خب
طول میکشه که من هم مث شما ها خوب بشم
...
سلام دوست خوبم . ممنون از شما . ببخشید که من دیر به دیر به اینجا سر میزنم . یه مدتیه تو فکر رفتن از اینجا به یه جای آرومم . امیدوارم همیشه شاد باشید . راستی به زودی اسباب کشی میکنیم . امیدوارم که دوستان خوبی مثل شما ما رو تنها نگزارند .
امیدوارم همیشه شاد باشید .
یا حق
شما دیگه چرا ؟؟؟؟؟ واه !
سلام، چرا ناراحت بشیم مگه ما بخیلیم !
شما اصلا صد جا بنویس کیه که بخونه : )
...
شوخی بود، موفق باشید
رضوان خانم. ئی میل شما را دریافت کردم. خوب بود بزبان مادری می نوشتید که هم شما راحت تر بودید و هم من بهتر
می خواندم. بهر حال به نوعی - در انتظار ئی میل شما بودم
و از اظهار محبت تان ممنون و مشحون هستم. راستش را
بخواهید بنظر من شما باید به آنچه که فکر می کنید اعتقاد
داشته باشید. همین تردید ها و دو دلی هاست که از شخص
موجودی بهم ریخته و متزلزل میسازد. آدم اگر به راهی که میرود و بحرفی که میزند و به اشاراتی که میکند- اگر باور داشته باشد هرگز سر درگم و مردد نخواهد بود و مات سئوالات منفی نخواهد شد. البته من در مقام اندرز نیستم- اما میتوانم با مشاهدات خود دراین مدت گفتگو باین
نتیجه رسیده باشم که (وقتی می نویسید- انگار هدف ازپیش
تعیین شده ندارید و همین شما را در ادامه بر خورد ها و پیام ها
ناکام میکند. ). پیشنهاد میکنم سفت وسخت به باور هاتان
اتکاء کنید و با برخورداری از همین الگودرست یاغلط قلم
بزنید.
سلام
سوتی دادن یعنی همون متنی که من توی وبلاگم نوشتم و فعلش رو فراموش کردم.
ممنون که سر زدین!
عزیزم مگه یادت نیست ........سوتی دادن یعنی ابی تو ایران بحث............