زمستان و سرما و کرسی و گرما تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی شاید فکر کنید کسی نیست که از سرما بهش گزندی برسد.ما در کشور ثرتمندی به سر می بریم اما در وبلاگ دوستم نوشته شده بود هشت میلیون ایرانی زیر خط فقر روزگار میگذرانند. خانم مستخدم بیمارستان میگفت خانوم من پول ندارم واسه دخترام کاپشن بخرم برن مدرسه.چرا این خانوم دکترا بهم کمک نمی کنند؟کاش شما ها کاپشن کهنه شده بچه تون را واسه ام می آوردین تا این زمستون بگذره.آخه با حقوق صد هزار تومان در ماه چگونه سه تا دخترم را که دوم دبیرستان سوم راهنمایی و اول راهنمایی هستند اداره کنم؟شوهرم در اثر بیماری سیروز کبد مرد و من یتیم هاشو با کارگری در بخش بیماران روانی بزرگ کردم.و همش از خدا خواستم سلامت بچه هامو حفظ کنه به روز اینا دچار نشن.خدا میدونه خانوم من متولد سال پنجاه هستم ولی هرکس میبینه باورش نمیشه فقط سی و سه سالمه.دستام نای کار کردن بیش ازین رو نداره و ریه ام تنگ میشه و حالت خفگی بهم دست میده .وقتی از کمیته امداد اما م خمینی هم کمک میخوام به من میگن تو که خودت شغل داری ما آدمایی به مراتب فقیر تر را باید سامان دهی کنیم.خدا خیر دهد به حاجیه خانوم خیری که وقتی تو ساعات بیکاریم رفتم خونه اش کلفتی برام یه خونه از بنیاد مسکن گرفت از اونا که اجاره به شرط تملیکه.و من با پرداخت وام از همین در آمد صد هزار تومانم دارم بدهیم را به بانک مسکن ......خانوم شما ها یه جوری حرف میزنید انگار .....هق هق گریه. آری ما شاید باورمان نشود که در مملکت مان زنانی یافت می شود که یا بیوه اند یا مطلقه و مخارج زندگیشان را هم معطلند.بنیاد های خیریه ایی را می شناختم که او را به آن معرفی کردم ولی از کمک به او معذور بودند چون کانون های خانوادگی خراب تر ازین را بهانه می کردند.گاه به چشم خویشتن ناظر دریافت پول های کلانی هستم که.. سوز سرما و نداشتن سر پناهی گرم برای بعضی ها و نداشتن نان خورشتی که .......واقعا از کاش برای سامان دهی به اینگونه خانواده ها همتی می کردند.چه کسان؟من/تو/او

مدتیه چشام گرد شده.چرا؟می بینم پسرم عینهو دخترا واسم خونه را مرتب میکنه نظم می بخشه ظرف میشوره نون میخره چای دم میکنه و صداشو در نمیاره چقدر مسئولیت پذیر شده.می بینم همسرم به گل ها آب میده و تکثیرشون میکنه و ظرفا را می شوره و بچه ها را غذا میده و وقتی که یه گوشه خونه در حال چرت زدن چمباتمه زده ام رویم را با ملافه می پوشاند.می بینم پسر کوچولوم تکالیفش را بدون تذکر های من می نویسه و برنامه گردش و بازی اش را تنظیم مکنه.بفهمی نفهمی پس از بیست و یک سال و نیم انتظار خانواده ما با هم صمیمی و یکرنگ شدند.گوش شیطونه کر من دیگه از صمیمی شدن اعضا خونه نومید شده بودم.همه به طور قراردادی در کنار هم بودند.همیشه حرص می خوردم که فقط منم که نگران حفظ قوام خونه ام.اینجوری خوبه ها

مورد اعتراض واقع شده ام که مینویسی ولی چه نوشتنی؟!گویا اینجا نیستی.تو مملکتی که اتفاقات ریز و درشت می افته معلوم نیس تو به چه فکری مشغولی.میگی تو دانشگاهم ولی از اوضاع دانشجویان و تفکرات سیاسی اونا نمی نویسی.میگی زنا و کودکان واسه ات مهمه ولی حتی درباره یه چند تا خبر به تعداد انگشتان دست هم که از زنان و کودکان و آزار ها یی که بر آنها رفته ننوشته ای.ادعا میکنی مشاوره میکنی و راهنمایی کردن بلدی ولی ازین قسم هم ما ندیدیدم .یکی نیست تو را مورد سوآل قرار دهد که پس چی میخوای بنویسی؟.خودت هم این تعهد را نداری که بگی.ما موندیم با این اوصاف چرا خودت را آپ تو دیت هم میدونی.جالبه که خودت را از تک و تا نمیندازی و پیش خودت هم معتقدی خیلی سیاسی هستی و اجتماعی.خیلی دلسوز هستی و انسان دوست.خیلی در صحنه حضور داری.نه امور محوله به نقش جنسی زنان را می شناسی و نه شهامت دفاع از جمعیت های تحت ستم(زنان و کودکان)را داری.نه شامه سیاسی داری و نه حتی از انسانیت بویی برده ای دلخوش به فانوسی چرا که چشمان شب پرستت طاقت دیدن خورشید را ندارد.حتی نه به روز قیامت اعتقاد داری که اگر داشتی میدانستی باید بر پنجه های پای خویش بایستی و جواب خداوند را بدهی که از دانایان تعهد گرفت که ..........چون اساسا دانا نیستی.بین خودت و زنان مملکتت معتقد به تفاوت هایی هستی که تو را برتر میداند در حالیکه از کمترین زنان مملکتت پایین تری.وبگردی های شبانه ات را که نشان از مسئولیت ناشناسیت است و اعتیاد بیمار گونه ات .به حساب متجدد بودن و مترقی بودن خود نهاده ایی. در حالیکه تاریخ ایران زمین با تربیت زنانی نخبه به تو نشان داده است تو با همه امکاناتی که به خود اختصاص داده ای به گرد پای شان هم نمی رسی.همواره شاکی هستی که مورد قضاوت ناعادلانه قرار گرفتم و بدین وسیله ترحم دیگرانی را بر می انگیزی که تجربه چندانی در شناختن سره از ناسره ندارند.این دلخوشی های اندک توانسته به تو امید به زندگی دهد در حالی که دیگران در کنار تو و اطرافت با خدمات شایان خود به جامعه و خانواده شان هرگز ادعایی نداشته اند. او که هرگز به تو و عقایدت متمایل نشد:......... *************************************** نمی دانم اینگونه کلمات تند و تیز سزای من بود؟ چه عجب؟ گر فرو رود نفسش /عندلیبی غراب هم قفسش

سلام مدتی میشه کم پیدا شده ام.چرا؟حرفام برای گفتن تموم شده؟دیگه درد دل ندارم؟به شما هایی فکر میکنم که ممکنه نگران شده باشین؟ ممنون از شما هایی که سرکشی های خود را منوط به بودن یا نبودن من نمی کنید.همیشه در روی یک پاشنه نمی چرخه.یه سیب که تو هوا میره هزار تا چرخ میخوره تا به زمین برسه.خیلی چیزا غیر قابل پیش بینی هست.ولی اطمینان میدم سرخوردگی پیدا نکرده ام.گرچه بعضی کامنت گذاران از من قطع امید کرده اند که حرفی باب میل شون یا به نظر اونا درست و حسابی بزنم ولی من مصمم هستم از آنچه با محدودیت های خود فکر میکنم بنویسم

علیلم.ذلیلم.به من مسکین کمک کنید.
یادتون میاد؟این تکیه کلام را؟
گدا هایی که میخوان شما ها از پولاتون تو کاسه شون بندازین اینو میگن
ولی من چی؟من هم گدایی میکنم؟
فرقی هم میکنه آدم چی گدایی کنه؟
خدایا نیار اون روز را که خنک جامه خویش را رها کرده جامه عاریت بخواهیم.
غرور مانع است آدم دریوزگی کند
اما اگه کسی غرورش شکسته شده باشه چی؟
حضرت علی (ع)میفرماید من برای زنان غرور را می پسندم(نقل به مضمون)
ممکنه روزی غرورم بشکنه و از کسی کمکی بخوام که در ازای اون کمک بگه زمین را گاز بگیر عینهو یک سگ واق واق کن تا......؟
خدا واسه هیچ کدام بنده هاش اون روز را نیاره