نچاق
وقتی بیمارباشی مادر بزرگه بگه نچاق و تو بگی نناقنچاق
وقتی بیمارباشی مادر بزرگه بگه نچاق و تو بگی نناقتشابه و ازدواج
یادش به خیر دوستی به قدمت تقریبا یک سال و ۹ ماه پیش در ایران بحث از من خواست درباره ازدواج به صحبت بنشینیم.او برای مزاح گفت آیا تا به حال تحقیقی درباره میزان موفقیت جوانانی که در دانشگاه ازدواج دسته جمعی میکنند صورت گرفته با نه؟و من اظهار بی اطلاعی کردم.همون روز ها من از نقش تشابه ها در میزان موفقیت ازدواج سخن گفتم که چه خوب است همسر های آبنده دارای تشابه باشند .و نام بردم۱- تشابه مذهبی۲-تشابه علائق و طرز تفکر ۳ - تشابه تحصیلی /طبقاتی ۴ - تشابه طرز تفکر نسبت به سکس به علاوه رشد عاطفی و فکری /استقلال رای و خود مختاری طرفین/
همان روز ها از نقش گذشت فراوان و سازش دائمی در حفظ ازدواج سخن گفتیم.شما مطالب مربوط به ازدواج را در کتاب یهداشت روانی /دکتر سعید شاملو مطالعه کنید تا هرکدام از این سر تیتر ها را بیشتر متوجه شوید .حتی در کتاب بهداشت روانی از بهروز میلانی فر هم توضیح داده شده.
اما آیا اگر افراد دارای تشابه در مشکلاتی هم که دارند باشند ازدواج موفق تر خواهد بود از کسی که نوع مشکل اش با طرف مقابل متفاوته؟
آیا ما که دردی را احساس می کنیم باید با کسی که آن درد را چشیده و از مزه آن با خبر است ازدواج کنیم؟یا میشه کوری عصا کش کور دگر؟
آیا اگر اسب گاری مردنی است بهتره خود گاری روان تر باشه؟و اگر اسب توانیی کشش اش بالاتره اشکالی نداره گاری شکسته را هم بهش ببندیم؟
کدام دو تا آدم باید با هم ازدواج کنند؟.اگر یکی راحت تر و کم مشکل تره میتونه مرهمی بر زخم های طرف مقابل خود بنهد یا همیشه به رخ اش خواهد کشید که من تو زندگی حروم شدم؟
آیا آن کس که که خود دردی را حس کرده بهتر میتونه ادراک داشته باشه؟یا قدرت ادراک کردن اش به اتمام رسیده و لبریز است.؟
من هرگز جواب سوآل هایم را دریافت نخواهم کرد چون خوانندگان ما اولا اندک اند ثانیا بدون گذاشتن نظر شان عبور می کنند.بگذریم که یه عده دوست از جان گذشته داریم که همواره در تنهایی ما مانند چراغی جلوه گری کرده اند.
البته که نظرات شما ارزنده است .
وبلاگ نویسی
جوتی از دوستان وبلاگ نویس فرمودند: شما که راجع به چت اظهار نظر کردید خوبست در باره وبلاگ نویسی هم....جالبه !که آدما دنبال جایی می گردند تا خودشان را و خلاقیت های ذهنی شان را به دیگران عرضه کنند.امکانات در اختیار همگان قرار می گیرد و بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه هر کدام وصفی از ناگفته ها و مکنونات درونی می کنند.عده ایی برای خود چارچوبی را در نظر می گیرند و از هرگونه تخطی از چارچوب ها خود داری می ورزند . و عده ایی هر آنچه را که تصادفا به ذهن شان رسید طرح می کنند .عده ایی با قرار دادن فرم های نظر خواهی از دیگران هم دریافت تشویق و ترغیب می کنند و عده ایی با جمع بندی ّهر آنچه دوستان اظهار کرده اند متنی جدید برای ارائه فراهم می آورند.اینجا همه مدیر اند و مدیریت را هر چند در محدوه ایی کوچک تجربه می کنند.گاهی کسی وبلاگ خود را برای تخلیه خشم خود تخصیص می دهد و آن یکی برای ابراز عشق های ناگفته اش به زمین و زمان و منقول و غیر منقول
یکی در وبلاگ خود صندوق دریافت کمک های انسان دوستانه برای بهبود درد های شایع جوانان و قشر خاص قرار می دهد و آن یکی بزمی دوستانه برای خنده و شادی و گذران وقت.
یکی به وبلاگ خود به چشم دیواری می نگرد که در آن موشی است که گوشی هم دارد .و یکی از خود شخصیتی خیالی می سازد و در غالب آن بر فراز آسمان خیال آنچه را که در عالم واقع دست نیافتنی می دیدقابل دسترس می یابد.
خلاصه وبلاگ نویسی هم عالمی دارد.بعضی ها که به نتایج دلخواه خود دست نمی یابند پس از امتحان این راه نیز خسته می شوند و به سراغ تجربه ایی دیگر می روند و بعضی آهسته و پیوسته جریان می یابند.رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود.
مداخله
تصادفا به یک درگیری بین وبلاگی آگاهی یافتم.............دلگیری و ابراز تنفر و پاسخگویی و دفاع از خود و .....
فکر نمی کنم این جنگ سرانجامی داشته باشه .
همون بهتر که در حد یک درد دل باقی بماند.
از این خبرا زیاد یافت میشه..و امیدوارم همه ماها خیلی زود بزرگتر بشیم تا درونمان را غمی نیازارد.
از طرفین دعوا هم خواهش میکنم جدی نگیرند.
از علامات علاقه همین چیز هاست.
چه خوب که کمتر مهر بورزیم و مهر ورزی هامون را با خویشتن داری حفظ کنیم تا به موقع نثار کسی کنیم که او هم جبران بتونه بکنه.انرژی ها را میشه پشت یه سد نگه داشت تا بعد از طریق کانال قابل قبول و هدایت شده اییآن را به مصرف بهینه برسانیم.
کابوس
ساعت ۲. ۳۰ دقیقه بیدار شدم با وحشت.وحشتناک بود میدونید چی ؟یه سوسک بالدار !اندازه یه بادام .که هر چی با دم پایی تو سرش می زدم مرده نمیشد.عجب جونی داشت.! فکر میکنید ما از کمتر موش نمی ترسیم ؟.واه واه چه حرفا ما از هر چی ......تو دنیا می ترسیم .فکر می کنید بده بگم می ترسم؟می خواهید بگید.....هرچی هم که بگین و هر قضاوتی بکنید بازم میگم .کابوس سوسک.
البته این روزا چون مبتلا به بیماری شده ام کابوس خوابم را خراب کرده وگرنه من هم مثل شما ها شجاع ام(اینم توجیه مردم پسند).قبل از اینکه شما ها بخواهید درباره ام قضاوتی کرده باشید.
حالا خدا را شکر که.......
وگرنه چیکار می کردم؟