از وقتی متولد شد احترام و عزت داشت
همیشه مورد توجه بود
هر جا میرفت بر چشم ها قدم میگذاشت
نمی دانست ممکن است روزی بیاید که از محبت بی نصیب شود
آیا ممکن بود دوام آورد؟
ولی دوام آورد
شاید به دلیل توشه ای که ذخیره داشت
و اکنون او هنوز بر ÷ای ایستاده
با وجودیکه چیز هایی دیده و شنیده که حدس نمی زد هضم کردنش آسان باشد
آری او ایستاده و به افق دور دست می نگرد و در اندیشه است
این جهان چه چیز ها می تواند رو کند !
سلام
فکر کنم شما هم متوجه شده باشین که من کم پیدا شده ام
خب آدم پرستار باشه معلم باشه همسر باشه مادر باشه تک فرزند دختر باشه مشاور باشه اهل همدلی هم باشه دیگه وقتی براش نمی مونه که بخواد به علایق شخصی اش هم برسه(دلیل تراشی).من نمی دونم چی باعث شده این روزا فرصت نکنم بیام اینجا ولی شاید نداشتن کامپیوتر ،کند شدن سرعت اینترنت ،حضور همه روزه در بیمارستان ،داشتن مادر بیمار، همسر یک مرد پر کار و همیشه مشغول بودن هم بی تاثیر نباشد.نمی خوام ناز کش هام دست بکار شوند وگرنه می نالیدم که بعضی درد های بدنی هم موثر است.آیا میشه انسان بر همه اینا بتونه غلبه کنه ؟و از ستونی به ستون دیگه فرجی داشته باشه؟بعضی آدما که کوله پشتی شون پر از ثوابه به جای اینا را نوشتن و گزارش دادن از من هم بیشتر گرفتاری دارند ولی من در هفته گذشته دلتنگی بزرگی را تحمل کردم و خدا به خیر گذراند که آرزوی مرگ نکردم.دوستان زیبای این فضا منو تنها نذاشتن و گاه و بیگاه با کامنت های قشنگی نوازشم کردند و الحق و الانصاف توانستم صداقت را در آن تشخیص دهم و آرام شوم.مهربونی هایی که میکنید نتیجه و ثمره نیکویی داره چون من به عنوان یه رابط همه اش را تحویل نیازمندان اعم از بیمار، دانشجو ،پیر ،جوان دارای جراحت عاطفی داده ام
قبلا که چنین امکانی نبود سرعت جریان یافتن مهربونی هم کند بود
یکی از دانشجوهایی که تو بخش با من کار آموزی داشت دختر فوق العاده با انگیزه ایی برای فعالیت های فوق برنامه بود.سمیرا به من شادی می بخشید وبلاگ نویس کلاس شون هم بود دوستانش هم دوستش داشتند در تمام مدت کار آموزی با بیماران وقت میگذراند و از زندگی شون شرح واقع جمع میکرد سمیرا دوست داشت برای تمرین نوشتن کار در بخش روان را آینده شغلی خود قرار دهد به او نگفتم باید مراقبت بیشتر کنی مبادا در گیری عاطفی پیدا کنی و از زندگی خانوادگی باز بمونی.با اون عینک خوشگلش و با دستای ظریفش اثری ماندگار بر من داشت قرار گذاشتیم بعد از اتمام کار آموزی دوستانی وفادار به هم بمانیم ولیکن امروز با گذشت دوازده روز از آخرین ملاقات مان حتی یه دیدار کوتاه هم نداشته ایم .این واقول اومدن ها باعث نومیدی من از دانشجوها میشه.
این خانوم آرام واقعا وجودش سرشار از آرامشه خدا حفظش کنه
روز پرستار مبارک بادامروز در ایران روز پرستار است.در تالار شهید موحدی دانشگاه علوم پزشکی جشن بزرگی بر پاست.پرستاران دانشگاه علوم پزشکی حضور دارند و...
من یکی از پرستاران ایران هستم
پرستاری کردن من محدود به بیمارستان نیست من در همه جا به وظیفه مراقبت خود توجه دارم سعی من بر اینست که همواره هشیار باشم و به بهترین نحو کار مراقبت را انجام دهم.دانشجویانی که ترم هشت پرستاری را میگذرانند در بخش بیماران روانی تحت سرپرستی من کارآموزی دارند و در آنجا بهترین شیوه های مراقبت از بیماران را می آموزند تجربه بیست ساله من در مراقبت از بیماران روانی به رایگان در اختیار دانشجویان قرار می گیرد.
به همه پرستاران همکار و دانشجویان پرستاری چنین روز را تبریک میگویم و امیدوارم ایران را مهد پرورش دلیران کنیم
روز سه شنبه صبح مسافر ما از راه رسید.مادرم که در گذشته پنجاه ساله ام هیچگاه تنهایم نگذاشته پس از شش ماه غیبت از کنارم،بازگشت.سفرش برای خودش تنوعیست.ولیکن سعی میکرد از رفتن اجتناب کند.به لطف خدا پسرانش از اصرار دست بر نداشتنتند و روز دوم آبان ماه سال گذشته ما را در حسرت دیدار هر روزه قرار داد و رفت.بعد از شش ماه باز گشت و این دفعه برادران من در غیبت او همانند مرغ سر کنده اند.از پریروز که آمده تلفن های آنها هر روز حاکی از اینست که جای خالی اش را تحمل ،نمی توانند کرد
شما هم یکبار ببینیدش دلبسته اش می شوید به خصوص که برایتان حلیم بادمجان ،آش رشته و خورش سبزی هم درست کند و تا تو چشاتون نخوردین دست از سرتان بر ندارد.همیشه تو نخ آدماست ببینه الان چی لازم دارند تا با مهربانی برآورده کنه حریصه به لطف کردن و محبت نمودن.و این امکان همه جا برایش فراهم است.
انتظار من از دوستان وبلاگ نویس و وبگرد اینست که در جشن ششمین سالگرد وبلاگ من شرکت کنند گرچه روز پنج شنبه باید اعلام میکرد که موفقیت خود را برای شش سال حضور در جمع بلاگ اسکای جشن گرفته ام.
با این مطلع