تابلو های نقاشی یک جو ان بیست ساله

مجید فعال یه دانشجوی رشته نقاشی است که قراره تابلوهاش را ببره تهران خیابان ولی عصر به نمایش بگذاره. 

امروز فقط سه تا تابلو هاشو دیدم  

و درباره شان اظهار نظر کردم. 

بعدا خودش گفت ؛دوتاش فنجانی با موضوع فال قهوه بود 

 و یک دیگه حالات عاطفی درونیم به شکل تداعی آزاد

مجید فعال سه و نیم ساله بوده که رودبار زلزله شده و اعضاء خانواده اش را از دست داده.میگه بر سر خرابه ها مویه کردن از خاطرم نمی رود .نقش ته فنجان قهوه را در ذهن آورده و نقاشی کرده.به نظرم می رسید که در قاب نقاشی خود را محصور کرده بهش میگم اون پرنده ایی که کشیدی کلاغه؟جثه درشتی دارد میگه پرنده است میگم احساس می کنم زمینه را خوب پرداخت کرده ایی ولی پرنده هایی مرده کشیدی و کم رنگ شاید تداعی گر اون شعر که صحنه پیوسته به جاست هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود.می بینم خطوط را پر رنگ کشیده ازش سوآل می کنم تو زندگی شما مرز ها پر رنگند؟شما دوست ندارید کسی مرز های وجودی تان را در نوردد؟و عبور کند؟از نداشتن حدود مشخص و واضح در زندگی رنج کشیده ای؟میخندد.میگویم اصولا آدم اخلاقی ایی هستی؟چرا اینقدر به خط اصالت میدهی؟همه جا خط.میگم خوبه یه دفتری برای هر کدام نقاشی هایت پایین جایی که تابلو را بر دیوار نصب کرده ایی بگذاری تا هرکس از ظن خود یارت شود و درباره هدفت از کشیدن اون تابلو حدس هایی بزند و سعی کند پنهانی های وجودت را باز گشایی کند.میگوید برای هر نقاش یه دفتر هست که هر کس تاثیر گذارترین نقاشی را اونجا معرفی می کند و من به همین راضیم.هر سبک نقاشی برای یک نفر مهم است من برای دلم نقاشی میکنم دیپلم ریاضی دارم ولی رفته ام دانشکده نقاشی تا بتوانم با مخاطبانی با احساس رابطه برقرار کنم.هم زبان خود را بیابم.خواهرش فریده خوشحال می شود برای نقاشی های برادرش اظهار نظر کنیم.گفتم اجازه می دهی با موبایلم عکس از نقاشی هایت بگیرم بگذارم تو وبلاگ؟با شرم خاصی عذر میخواهد که اجازه دادن نمی تواند.میگه اجازه بدین بفرستم نمایشگاه بعد خودم وبلاگ می زنم و اونجا میگذارم.