وبلاگ نویسی یعنی بیان خود.ممکن است کسی به جای نوشتن از خود آنچه را آموخته به جای معلم اینجا ژس دهد آنهم بیان خود است ولی ژیش می آید کسی کپی پیست کند و اسم خود را وبلاگ نویس بگذارد.شاید وبلاگش بایگانی مطالبی باشد که دوست دارد اشاعه دهد.یا تبلیغ کند.متعجبم چرا حرص و ولع برای نوشتن در وبلاگ همه مردم مان را فرانگرفته.مردمی که اگر بدانند سهامی در جایی به فروش می رسد صف می کشند چرا این امکان را در اولویت قرار نداده اند.
استفاده خوب از زحمات مدیران سایت هایی همانند بلاگ اسکالی یلاگفا و پارسی بلاگ ممکن است آنان را نومید کند و گناهش به گردن اهالی اینترنت است که همه رفتاری می کنند جز وبلاگ نویسی.گاهی احساس تعهد باید بکنیم که بنویسیم
اگر این «طالبان مسلکان» به اهمیت روزافزون اینترنت آگاه بودند یقین بدانید مثل دیکتاتور کره شمالی ورود آنرا به کشور قدغن میکردند.
باید پروردگار را با همه نامهربانیهایش نسبت به ما ایرانیان* شاکر باشیم که «نخود عقل» این مفتشان عقاید و عملههای «فارنهایت 451» را در آن موقع خیسانید تا در توهم متورمشدنش به این مهم بیتفاوت بمانند.
باز هم خداوندگار را صدها کرور سپاس که این آب باریکه را بر روی ما نبست؛ این یعنی او هنوز ما ایرانیان را فراموش نکرده است