دیروز به طور اتفاقی مریم را دیدم .مریم دوست دوران نه ساله از نه تا هجده سالگیم بود که با هم کلی خاطرات داشتیم.رفته بودم سس بخرم برای شام شب که مهمان داشتیم.خدا را شکر که به ذهنم رسید پیاده شوم و از این سوپر بخصوص سس بخرم وگرنه من چگونه مریم را می یافتم اول غرق بوسه اش کردم و بعد بردیشم رساندیم خانه مامانش تو خیابان میر تا آدرس خونه مامانش را یاد بگیرم و دیگه مریم گمشده من نباشه.چه مادر نازنینی داشت و داره.مریم اومده بود اصفهان سری به مادرش بزنه آدرس خونه اش تو تهران را هم داد دو تا دخترش را هم غرق بوسه کردم.همه خریدار های او سوپر فککر می کردند من دیوانه شده ام شایدم از شادی دیوانه شده بود هی می بوسیدمش و بعد  نگاش می کردم و دوباره از اول همین سیکل تکرار میشد

خدای بزرگ مریم چقدر مسن شده بود یعنی منم؟اون دختر هجده ساله شادب و بی خیال افسرده به نظر می رسید همسر پولدار تهرانی چه بر سرش آورده بود ؟امروز قراره برم تو پارک کنار رودخانه با هم ساعت ها بنشینیم و همدیگر را تماشا کنیم و حرف بزنیم تا سر فرصت که خانواده ها آماده دیدار هم شوند