شعرانی کیست؟

.

میگویند او کسی است که:

کوچکترین مدرسه دنیا  را در ایران

دارد 

شهرت بین المللی و بلاگ سرباز معلم کوچک ترین مدرسه ایران و جهان

عبدالمحمد شعرانی، سرباز معلم روستای«کالو» در١٨٠ کیلومتری شهرستان دیر استان بوشهر، توانسته است با راه اندازی یک وبلاگ در باره مدرسه ای بنویسد که با ٤ دانش آموز و با کمترین امکانات در این نقطه از کشورمان قرار دارد.

این یه ای میل بود که مجید دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی(دوست سال های اخیر )برای من فرستاده بود.قبلا با اسم آقای شعرانی و وبلاگش از طریق دوست قدیمی مان ابی آشنا شده بودم ولیکن وقتی دیدم مجید نیز با او از طریق تبلیغات آشناست خیلی حظ کردم.

جالبه تو دوستانی داشته باشی که در ضمن اونا هم با هم دوست باشند.

اهالی وبلاگستان هر کدام یه بار هم که شده با هم آشنا شده اند.

دلم تنگ برقراری ارتباط صمیمانه با دوستانم است ولی...

بماند

علت سکوت من هر چه میخواهد باشد اتفاق جالبی نمی تواند باشد

خوشا روز هایی که بی توجه به آنچه ممکن است اتفاق بیفتد مینوشتم

خوشا آن روز ها که نوشتنم می آمد

شکر خدا که هستند کسانی که از نوشتن خود داری نمی کنند

یه دوست به من دلداری میده که خوب میشی دوباره نوشتنت میاد ولی من به نظرم نمی رسد که این اتفاق بیفتد

خیلی مینویسم ولی پاک میکنم .یا تبدیلش میکنم به چرکنویس های وبلاگم

دیگه حافظ هم نمیخونم.

با کسی هم حرف نمی زنم

منتظرم

منتظر چی؟

نمی دونم

انتظار یعنی اضطراب

قراره چه شود؟

خودم را سرزنش میکنم که تو چکار می کنی؟

انگیزه های خود را مورد تردید قرار داده ام

این روزها کسانی با من مشورت میکنند

زیر گوشم حرفایی می زنند

من ولی بی توجه به همه آنچه در جریان است

این روزا یه رنگ قشنگ به موهام زده ام که تغییر واضحی در ظاهرم ایجاد شده

به خیاط سفارش دوخت چند دست لباس جدید داده ام

تو مد افتاده ام

دارم جبران جوانی هایی را که....میکنم

آروم تر شده ام

تو کلاس هایی شرکت میکنم که نوشتنم را اقناع کنه

با دوستانی جلسه میگذارم که نماز های مستحبی و .....

من عوض شده ام

ضربه خورده ام

یه شوک خاص

یه جورایی شده ام

همه دنیا را گشتم تا....ولی

خیلی فکر کرده بودم نقشه کشیده بودم برنامه ریزی کرده بودم

ولی....

سکوتم از رضایت نیست دلم اهل شکایت نیس یه فراز از یه تصنیفه که زمزمه اش می کنم

برادر زاده ام زنگ زده

 میگه :عمه میای بریم شهر شادی؟

با بی حوصلگی میگم: با عرض معذرت نه عزیز دلم

این پسر با ما چه کرد؟خدا عالم است

ازدواج پسر درگیری با این مسئله به طور جدی از بیست و پنجم خرداد و عقد و جشن و مکه رفتنش

هنوز از سفر بازنگشته

دیشب زنگ زد محرم شده ام و در مسجد شجره هستم

نمی دونم دیگه برام مهم هست یا نه نگرانش هستم یا نه کنترلم بر اوضاع زندگی از دستم .....

نه میشه گفت تردید دارم افسار زندگی در دستانم باشد

گویی پر کاهی بی اختیار را با خود به آسمان برده و در دلهره و اضطراب است که کجا فرود می آید

سالهاست از این نوع زندگی بدم آمده

سکان دار کشتی چگونه تحمل میکند که امواج خروشان بی اختیارش کنند؟

دارم فکر میکنم به شعر شفیعی کدکنی

به کجا چنین شتابان؟

 گون از نسیم پرسید
دل من گرفته زینجا ،

هوس سفر نداری ز غبار این بیابان؟
همه آرزویم اما

چه کنم که بسته پایم ، به کجا چنین شتابان؟
به هر آن کجا که باشد بجز این سرا سرایم
سفرت به خیر اما ، تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران برسان سلام ما را

پسرم سفر به خیر دوری تو اما...

وقتی داشت از فرودگاه می رفت

عروس جوان یه حالی داشت

من با کنجکاوی ناپسند خود از او سوآل کردم: ناراحتی؟اما جواب جالبی داد

شاید اگر جایی غیر از مکه میرفت بله  ولی...

من

احساس میکردم از دفعات قبل کمی سبک ترم

شاید در رنج کشیدن شریکی داشتم

شاید اشتباه میکردم و فرزندم را به حال خود گذاشته بودم

روز مبعث را در حالی گذراندم که تو دلم...

شب خونه برادر همسرم( به اتفاق عروس خانوم )دعوت بودیم

فردای آن روز زنگ میزدم احوال عروس خانوم را بپرسم احتمالا ناخوشایند جلوه میکرد که...

روز یکشنبه خبر دار شدم به اتفاق خانواده اش قصد عزیمت به مشهد را دارد دیروز ساعت دوازده یه پیامک به من رسید ما به مشهد در ساعت ...رسیدیم و روز تولده حضرت امام حسین (ع)را تبریک ...

دلم میخواد همه جمله هامو نیمه تمام رها کنم

اینم یه شگرد روان شناسانه نیست که بخواهم شما تکمیلش کنید میخوام متوجه شوید بی حوصله ام

ولی مطمئن نیستم از قضاوت های شما

دیگه نمیخوام ....اینم بگذریم

آلبوم عکس های بچگی پسرم را ورق می زنم دوتا آلبوم پر از ادا و اصول بچه گانه

چرا میخوام او همیشه بچه بماند؟

مگر نه اینکه عقب ماندگی ذهنی و جسمی....بگذریم

چرا وقتی با فاطمه که آرایشگر منست صحبت میکنم دل و دماغ ندارم ولی وقتی در مراسم سوگواری خواهر زاده منیره شرکت میکنم راحت ترم؟

(منیره دوسمه همون که از دبیرستان دیگه ندیده بودمش و الان ده سال میشه هر چند مه یکبار باهاش مهمونی داریم)

دختر خواهر هجده ساله اش را از دست داده و فردا چهلمین روز به خاک سپاریش است دم به دم چشمان خودش و فرشته خواهرش نمناک میشه

ما مادرا چی میگیم؟چی میخوایم؟

دوست عزیزی از هالی وبلاگستان به من میگه چرا ناسپاسی؟

رفتم یه سایت و ...