بخند حتی اگر تبسمی لبهایت را مزین میکند

با دانشجوها خداحافظی کردم.ازشون خواستم به خاطر آورند تو این دو هفته چه چیزا با هم یادگرفته ایم.به همه شون کاغذ هم سایز دادم و خودم هم شروع کردم به نوشتن آنچه در این دوهفته بر ما گذشته.

امروز هم سر درد مهمان سلامت منست ولی سکوت را برای درمان انتخب کرده ام.به وبلاگ دوست نت سر زدم نوشته :

حالا چرا من اینقدر خوشحال و شاد و خندانم

عرض به خدمت شما که فرزند ارشد من که مهر ماه دانشجوی کارشناسی ارشد هوش مصنوعی شده بود در امتحان ورودی دکتری مهندسی کامپیوتر دانشگاه اصفهان گوی سبقت را از رقبا ربود و رتبه اول شد.همه واهمه اش این بود که در مصاحبه رد شود که به لطف خدا از این فیلتر نیز عبور کرد و چنانچه بتواند تا پایان شهریور از پایان نامه خود دفاع کند حق نشستن بر سر کلاس درس دکتری را خواهد داشت.

تبریک نمیگین؟

به من نه

به خودش

آخه او این وبلاگ را میخونه 

و بابت پنجمین سال  

تولد این وبلاگ نیز (نگاهی به آرشیو نوشته ها نشان میدهد که....)