ابراز دلگیری به عنوان هدیه روز معلم

بعضی ها دوستم دارند و این برام عجیب نیست بعضی ها دوستم ندارند و این باعث تعجبم میشه باعث رنجشم میشه و این حتما نشانه عدم تعادل فکری ام هست.آخه ما را به عشق و دوستی دیگران چه نیاز؟مگه اونا که دوستم دارند طبق آورده اند و حلوا حلوایم کرده اند؟مرا چه باک؟مرا که نه انسان ها را چه باک؟که کسی دوستشان بدارد؟و یا دشمن شان؟ببینم نیاز به امنیت کی اقناع میشه؟با داشتن چند تا دوست؟دنیای مجازی دوست و رفیق داشته باشی به چه کارت میاد؟اونا که فقط در قالب نوشتار کلماتی را بکار میگیرند که تضمینی ندارد.رفتار های غیر کلامی آدمای اطرافت را ببینی میتونی پی ببری چقدر دوستت دارند و یا چقدر دشمنت میدارند تو را چه حاجت به حضور در دنیای وب؟اینجا بهر چه آمده ایی؟اگه قراره کسی با واژه هایی بتونه زیر و زبرت کنه مگه آزار داری اینجا میایی؟
کلاهتو قاضی کن
از خودت سوآآل کن
من بهر چه اینجایم؟

قهر کردن و آشتی کردن تو دنیای وب هم ساری و جاریه.این دنیا هم نتوانسته مبرای از کدورت باشه.

میگه :با تمام وجود خودم را سرزنش میکنم..... سرزنش می کنم که باب گفتگوی مجازی را با فردی گشودم که متاسفانه .( باز هم متاسفانه ) ، نتوانسته است نشان بدهد که از تعادل فکری کافی برخور دار است۰
چقدر دردناک است که آدمی خودش را دانشگاهی معرفی کند و بعد این چنین خفیف وسطحی و عوامانه به روابط فکری و رفتاری دیگران
بهش میگم :کم پیدا!دلتنگتم شکر آب شده و من روحم بی خبره؟می بینم ای دل غافل چه شکر آبی هم.