یه جمعه روشن

هیس

مامان امروز خونه ماست.بچهها؟بچه ها کجان؟خب حامد استاد دانشگاه شده ،آره تک درس اونم دانشگاه غیر انتفاعی.خب پس رفته تدریس.وحید هم با پسر عمه و پسر عمو و پسر خاله و البته پدرش رفته اند زمین چمن دانشگاه ،فوتبال کنند.

گفتم هیس چون مامان دعوام میکنه بیام اینجا وبلاگ بنویسم.اتاق وحید را مرتب کرده ام لباس های شخصی خودم را هم شسته ام ولی خب کار خونه که تمومی نداره باید به جای اومدن اینجا و گزارش دادن به بقیه کارها برسم.هنوزم که هنوزه از مامان و توبیخ هاش میترسم.مث بچگی ها که فقط ایراد میگرفت.بعضی ها میگن مائام که این مامان با همین قدرت بالا سرته میتونی بچگی کنی و از عالم بچگی ها لذت ببری.

به مامان میگم چقدر کارهای ریز خونه مثل تمیز کاری و مرتب کردن رو دوست دارم.منو یاد اون روزها میندازه که مسئولیتی جز این نداشتم و چه خوشحالم شما اینجایی و آشپزی می کنی بوی عطر کوکوی سبزی خونه را ورداشته به مامان میگم عجب بویی.او هم یه تکه نون ورمیداره یه لقمه میگیره و میگه بخور اگه دلت ضعف رقته.حالا تا ناهار.فردا باید برم بخش.اولین بخش بعد تعطیلات نوروز.با هفت تا دختر.یک شنبه هم علاوه بر بخش تدریس روان شناسی حافظه دارم.دوشنبه هم میریم خواستگاری برای حامد.این هفته پیش رو چقدر شلوغه.خدا به دادم برسه