فقط بیست و سه سال داشته باشی و دلت دریای غم باشد

با چشمان اشکبار میگه :

از زمانی که خونه را عوض کردیم(مستاجر شدیم)من دیگه احساس کردم به اون خواسته هایی که برای خودم تعیین می کنم نمی رسم دنیا مترصد است من تصمیم بگیرم او جلوم بایستد.احساس می کنم به خواسته هام نرسیدم دوست داشتم روان شناسی بخونم.تو دوران دبیرستان درسم خوب بود همه بچه ها دوستم داشتندولی تو دانشگاه تو چشم نبودم.موفق بودن برام مهمه. خیلی از خودم ایراد می گیرم.

اگر توقعاتم را بیارم پایین (تعدیل کنم)نومید میشم. وای امسال قبول نشدم  فوق.میگن اگه خواسته های  بزرگ داشته باشین  به چالش کشیده میشین زندگیم پویا نیست.

دوست داشتم کار خوب در آمد خوب داشتم و  ادامه تحصیل می دادم.

ما نسل سوخته ایم.

چرا والدینمان ما را به دنیا آوردند؟ما حالا چی داریم؟من پدر ندارم مادرم پنجاه و دو ساله بوده فوت شده برادرانم من و دو خواهرم را از خونه پدری فرستادند اجاره نشینی چون خانه پدرمان را میخواستند بفروش رسانند.

وای از همسران چنین برادران.

ما از مال پدر سه تا پنج میلیون تومان(پانزده) نصیب مان شد که گذاشتیم تو بانک و حقوق هم که نداریم چون با وجود لیسانس پرستاری شغل برای ما نیست.سه تا خواهری که گاهی دعوامون میشه گاهی با هم گریه می کنیم و به ندرت با هم می خندیم و خوشبختی را احساس می کنیم.

یکی از خواهران ما تو بخش بیماران مبتلا به سرطان کار می کند خواهر دیگرمان در یک خیریه و من عاطل و باطل و سر بار اون دو تا.

خواهر دوم برایم مادری می کند .موبایلم را او خریده .برایم کفش و لباس می خرد و من نمی دانم کی میتوانم محبت هایش را پاسخگو باشم.

هیچکس هم نیست که با ازدواج کنم تا بدینوسیله  بار  مالی خودم  را از سر دوتا خواهرم کم کنم.

شما بگویید ما چه کنیم؟

گردن فراز ایم.و به رو نمی آوریم در نتیجه کسی هم نمی داند سخت محتاج یاری هستیم.

نمی دانستم چه بگویم.او گریست و ادامه داد تا اینکه آرام گرفت و شال و کلاه کرد که برود.

گفت اگر به خونه مون بیایی و صفایی به تنهایی هامون بدی برایت غذای جنوبی درست می کنم قلیه ماهی(آخه آشپزیم خوب شده)کار نیکو کردن از پر کردن است.

مهاجر شهر آبادان بوده بعد از جنگ و الان در آپارتمان اجاره زندگی می کند.

ولی از اینهمه شادابیش که غم را ماسک می کند تعجب کردم.

درود بر بعضی شاگرد ممتاز های واقعا زحمت کش

موفقیتش آرزوی منست