داره میاد.تو آسمونه.از فرانکفورت تا تهران باید پنج ساعت تو هوا باشه تا به آغوش مام وطن بازگردانده شود.خدایش به سلامت دارد.پنج و نیم ماه است ندیدمش و تا سه روز که تهران میماند هم از دیدنش محرومم.خداوند کمکش کند سختی راه را تحمل کند قلبش پیس میکر دارد.وبیماری دیابت همراهیش می کند.ولی واقعا صبوری نشان داده .به خاطر من از ریختن اشکاش اجتناب میکند.ولی من به او حق میدهم گریه کند.هنوز بعد از سیزده سال چشم به راه آمدن شان است.تا در آغوشش بگیرند و گلایه کنند چرا ازشان دوری کرده.مادرم را میگویم در داغ از دست دادن دوتا خواهرم