شاید تا فردایی دیگر

ساعت شیش و نیم در محل بیمارستان پذیرش میشم و تا ظهر به احتمال قوی عمل جراحی برداشتن بیوپسی تمومه.من با موفقیت از اتاق عمل خارج میشم در حالی که چشمای نگران همسرم ختم دلواپسی را اعلام میکنه.پسرم بعد از خوردن سحری نمیخواست بخوابه گفت میخوام باهات روبوسی کنم و گریه کنم وقتی داری میری.ولی من ازش خواهش کردم کمی دراز بکشه.همسرم معتقده من همه را تو هول و اضطراب نگه داشته ام.ولی نه، این لحظات هیجان بر انگیزی است که شاید تکرار نشه .برای خودم هم جالب و هم هراس انگیزه.اگر توفیق بود و به نزد شما بازگشتم بازم با هم بحث می کنیم وگرنه آرزو دارم دوستان جمع شده در اینجایم از هم دیگه احوال پرسی کنند و باهم رفقایی خوب باشند .

          بیا تا قدر یکدیگر بدانیم                                  که تا ناگه ز همدیگر نمانیم

         غرض ها تیره دارد دوستی را                            غرض ها را چرا از دل نرانیم

         کنون پندار مردم آشتی کن                               که در تسلیم همچون مردگانیم

         چو بر خاکم بخواهی بوسه دادن                        رخم را بوسه ده اکنون همانیم