مادر

مادر بزرگم میگه گبر بشی مادر نشی.

و من مبهوت که این چه حرفیه؟

من مادر نشده ام ولیکن اینگونه که از شواهد بر میاد تنها راهی که خودنمایی در اون را بر من مباح میدانند مادر شدن است.

به خاطر میارم از بچگی قشنگ ترین عروسک هایم را با بد سلیقگی نگه داری کرده ام.موهای قشنگ یکی شون را داخل نفت کرده ام تا شسته شود دست و پای دیگر عروسکم را از جا در آورده ام نتونستم مراقب چشم های عروسک هام باشم و اصلا نشان از وجود انگیزه مادری در وجودم نمی یابند.

بزرگ و بزرگتر میشم.به بچه ها توجه خاص دارم مراقبم آزرده نشن.به حال روانی شون فکر می کنم.کم کم با بیشتر بزرگ شدنم احساس میکنم دوست دارم پرستاری کنم.

در موقع  انتخاب رشته پرستاری دانشگاه را بر می گزینم شب تا به صبح رب ساعت یک بار از فرد تصادفی فشار خون میگیرم و تعداد نفس هاش را می شمرم با دقت هرچه تمام تر داروهاش را اندازه گیری کرده تزریق میکنم گزارش لحظه به لحظه از حال عمومی اش می نویسم .مایعات خورده شده و دفع شده از بدنش را با وسواس اندازه گیری کرده در گزارش می نویسم. حلول عشق مادرانه را در وجود خود جشن می گیرم.از مادری نمودن لذت می برم.در تحسین خود سخن ها می شنوم آماد شده ام مادر شوم.بلوغ روانی پیدا کرده ام .

گذشت ایام نشان میدهد در امر مادری موفق بوده ام.فرزندان خوب من را همه از داشتن شانس و اقبال من میدانند و هیچکس به ذهنش خطور نمی کنه که نه خودش را آماده کرده بود مادر خوبی شود.امروز روز تولد اولین فرزندم می باشد که در ترم هشت دانشگاه رشته کامپیوتر تحصیل می کند.اگر در تعریف او سخنی بگویم حمل بر خود ستایی می شود به همین بسنده می کنم که خدا را بر داشتن چنین پسر شاکرم