باز هم پدری وتاسفی عمیق

 خانوم همسر برادرم در اسفند ۸۳ مادرش را که داشت آماده رفتن به اتاق عمل می شد از دست داد و امسال هفدهم تیرماه پدرش را در جریان عبور از یک خیابان در اثر سهل انگاری راننده جوان در حال مانور در خیابان.حیف از این پدر و مادرش.خدای چگونه همسر نازنین برادرم دوام آورد با این غم؟خدای صبرش ده.او تنها دختر است و خواهری ندارد که از گونه هاش قطرات اشک را بزداید.همسر برادرش تا میدید بیهوش میشه میگفت ببریدش این خانم نمایش را.ومن متعجب از این همه بی مهری.شگرد من این بود تا بیهوش میشه بگم داره به هوش میاد .صدای منو می شنوه.حالش داره خوب میشه.و این شگرد بهتر نتیجه میداد تا بگویند عجب فیلم است این دختر.واقعا آنقدر فاجعه بود که نتواند تحمل کند و نمایش دادن و فیلم در آوردن نبود.تصور اینکه پدرش را حامی سالهایی دراز را از دست بدهد.مادر و پدرش وقتی فقط دوسال داشته از هم جدا شده بودند و من از پدرش واسه این خیلی خوشم می آمد که تا به امروز ازدواج مجدد نکرده بود.سرهنگ راهنمایی رانندگی بود و فوق العاده انسان.ای کاش من به جاش مرده بودم.حیف بود این پیرمرد هفتاد و دو ساله.کاش ما بچه ها متوجه ارزش پیر مردامون می شدیم و اونا را دنبال کارهای شخصی مون نمیفرستادیم .به خصوص که اونا خودشان را از تک و تا نمی اندازند و ابراز میدارند میتونم واسه ات اینکار را بکنم.فرشته از بس جیغ زده تار های صوتی اش ورم کرده و دیگه صداش در نمیاد.خدایا من چگونه میتونم دلداریش دهم؟من هم خودم عزادارم و نیاز دارم کسی دلداریم دهد.ولی پسرم تو المپیاد دانشجویی .........رفته مرحله دوم مسابقه را امتحان دهد خدا کمکش کنه بتونه جزء پانزده نفر اول بشه شاید بدون کنکور وروی به مقطع فوق لیسانس راه پیدا کنه.میشه خواهش کنم دعاش کنید؟