telehealth

میگه تا حالا خودم را به روانپزشک نشون نداده ام.میدونم احتمال اینکه بیمار باشم وجود داره.چون غذاها را می سوزونم و یا عدسهای  پلو هام نپخته، سر سفره گذاشته ام.خورشت هام گوشتش نپخته بوده لباسای بچه هام اتو نکشیده رفته اند مدرسه.همسرم از داشتن زنی چون من تو فامیل خجل هست(به من چه؟).تنم همیشه بوی عرق میده خونه و زندگیم درهم و بر هم هست .دوستام از دستم شاکی اند.فکر میکنند به زندگی و شوهراشون چشم دارم ولی خب خانوم من قبول ندارم. نمیخوام اینجوری زندگی کنم.مگه نمیشه اینجا بود ؟و این قانون های مسخره را قبول نداشت؟

خب میدونید وقتی ملاقات رو در رو نباشه خیلی باید مواظب باشی.تو یه چیز را مطمئنی که طرف نمیخواد آدما را از خودش برنجونه یا مشمئز کنه.پس بهش بگو میشه بپرسم چرا تو حموم کردن و نظافت کاهلی داری؟تو میدونی که او بعضی قوانین را ظالمانه تلقی کرده. ولیکن نمی دونی آیا از منابع قدرت قبلی دل پری داره یا نومیده؟و بی حوصله.

خب آیا غذا پختنش چند روز تعطیل بشه بلا اشکاله؟خجل بودن همسرش را چگونه متوجه شده؟و آیا صحبت با همسرش میتونه راهگشا باشه یانه.

تو جلسه همایش  استفاده از تکنولوژی در درمان بیماران توصیه شده بود و بکارگیری اینترنت را برای بیمارانی که انگیزه نداشتند رو به درمان آورند را مفید تشخیص داده بودند