امتحان داشتیم.هول کردیم.هیجانات دوران کودکی و جوانیست که به انسان امید و انگیزه میده.لازمه گاهی اوقات سوار کاتر پیلار بشین و به جوان ها و بچه ها از وحشت جیغ بزنید.نترسید قلب تان از حرکت باز نمی ماند.مردن خیلی هم به ما نزدیک نیست هر چند از رگ گردن به ما نزدیکتر باشد.



جمعه ای که گذشت رفتم میترا مادر ملیکا را دیدم.زیارت قبولی بگین.
آدم که فضول باشه باعث دردسر آدمای دیگه میشه.ولی حظ کردم از او
وبلاگش گیج منگولیه.
خانم کدبانو و با سلیقه ای است
در ضمن که پژوهشگر و تحصیل کرده نیز هست.
باید یاد بگیرم به دوستی مون ادامه بدم