مادر
لطیفی مثل بارانی تو مادر
نسیم صبح خندانی تو مادر
برای ریشه خشک خیالم
تو باران بهارانی تو مادر
*** حریم چشم تو ارامش من
فضای سینه ات اسایش من
اگر روزی نباشی با من ای جان!
گواه لحظه ها فرسایش من
*** به جز تو من گل میخک ندارم
تو گلبرگ سپیدی شک ندارم
منم گلدانی از میخک لبا لب
ببین مادر !به دنیا تک ندارم
*** بیا پر کن وجودم را پر از گل
پر از شعر بهار ونام بلبل
بیا امشب نگاهم کن دوباره
نشسته بر زبانم نقش سنبل
*** برایم اسمان را باز کن باز
به دنبال دلم پرواز کن باز
حدیث ات را پرنده خوب میگفت
حدیث عشق را اواز کن باز
پروین عابدی


چنین گوهری را خداوند گار
فرستاده بر صفحه روزگار
که با جان دل کودکان پرورد
جوانان دانا با بار آورد
چنان در دلش مهر فرزند خویش
که کودک ببیند خداوند خویش
بزرگی مادر چو داند کسی
زند بوسه بر پای مادر بسی
مقامش نگر پیش درگاه دوست
بهشت برین زیر اقدام اوست
ز دامان مادر رسد آدمی
بدانجا که بیند خدا را همی
ز دامان آن مادر برترین
رسدآدمی تا بهشت برین
هر آنکس که در خدمت مادرست
به درگاه حق جای برترست