نومیدی مطلق یا امید فراوان

چرا بعضی ها احساس میکنند ادامه زندگی دیگه بی فایده است؟چرا شور ندارند؟واسه موفقیت خودشون تلاش نمی کنند؟چرا احساس میکنند به آخر خط رسیده اند؟آنها را چه شده؟چرا کاندیدا هایی داریم که برای کسب آراء مردم تلاش می کنند ؟ولی یک کسانی هم حتی برای زندگی و نون و بخور و نمیرشان انگیزه ندارند؟اینا کجا اونا کجا؟چرا؟چه کسی به اینان آموخته زندگی را بخواه و به آنان آموخته فایده نداره ولش کن؟
دختری که خودکشی کرده ولی نجاتش داده اند میگه حالا دارم عوارض بی علاقگیم به خودم را می بینم.علیل شده ام.سلامت داشتم خودمو علیل کردم.میگه سرم درد نمی کرد دستمالش بستم.از ویدا دوستم می پرسم ویدا جان تو میدونی کدام آدما خودکشی میکنند؟میگه حتما اونا که اعتماد به نفس شون کمه
میگم اونا که هر دری را به روی خود بسته ببینند.اونا که به خویش عشق می ورزند و حیف شون میاد که رنج ببینند.تو کتابا نوشته خود شیفتگی عاشق خود بودن افسردگی میاره خودکشی میاره غمگین شدن میاره.شده دلت بخواد هر جا میری همه توجه ها رو به خودت جلب کنی و به حساب بیایی؟خب مستعد افسرده شدنی.چگونه غلبه کنیم بر اینکه مقبول واقع شده ایم یانه؟چگونهاطمینان کنیم که همیشه مراقب خودم خواهم بود؟