دانشجویی فرزند شهید بیست ساله دختر که نمره روان شناسی اجتماعیش را در ترم گذشته کم گرفته برایم تعیین تکلیف کرد که خانوم این نمره منو یه کاریش بکنید.و از آنجا من آدم بد قلقی هستم که اگر کسی نداند چگونه مورد خطابم قرار دهد کمی مقاوم شدم که حتما هیچ کمکی نکنم تا دانشجو جماعت یاد بگیرد در چار چوب هایی خاص صحبت کند یا رفتار کند .بعدا روی این قضیه کمی فکر کردم .گفتم ببین این دختر فقط بیست سالشه.تو خانواده ایی زندگی کرده که پدر غایب بوده و به احتمال قوی مادر و یا دیگران برایش نقش پدر را ایفا کرده اند .متولد آبادان هم هست و لحن مردم آبادان با لحن کلام جوانان شهر تو هم فرق می کند .غریب باشد زن باشد جوان باشد بی پدر باشد و در دروس هم ضعیف باشد افتاده است .افتاده لگد زدن ندارد.کمی تحقیق کن ببین چگونه می شود کمکش کرد.نمره دست آویز خوبیست تا کسی را به زیر مهمیز تربیت بکشانی.آب و صاف و پاک را هیش وقت رو دست کسی نریز.مث ببعی علف به دستت باشه و به دنبال خودت بکش تا موقعیت پیش بیاد تادیب کنی