از من سوآلی شده؟آیا با اینهمه تلاش در اینترنت هرگز به فکر افتاده ای پرسنل بخش های روانی زنان و مردان بیمارستان هایی را که در آن دانشجو تربیت میکنی آموزش دهی؟جواب دادم وجود دانشجویانی که در بخش های روان با استرس فراوان روبرو هستند بخش را فعال میکند.نوع برخورد های آرامش بخش پرسنل پرستاری بیمارستان باعث می شود دانشجویان کم کم احساس امنیت کرده به بیماران نزدیک شوند و از پرسنل نیز هم الگو برداری کنند و هم سوآل کنند.همین باعث می شود پرسنل پرستاری بیمارستان ضرورت به روز بودن را احساس کنند و از ما بخواهند چنانچه اطلاعاتی به روز داریم در اختیارشان قرار دهیم.این داشتن انگیزه برای یادگیری کمک بزرگی برای ماست تا خود را آماده یاد دادن کنیم.از آنجا که پرسنل با تجربه بیمارستان داخل گود هستند و اگر ما از کنار گود میگوییم چه بکن آنان خود در تجربه کار کردن با بیمار آموخته اند نوع آموزش ها باید با احترام و محتاطانه و غیر رسمی صورت بگیرد.اینست که در نشستی دوستانه (و غیر رسمی)هر آنچه را در کتاب ها و مقالات با آن برخورد داشته ایم مورد بحث قرار می دهیم.یکی از مقالات تر جمه شده راجع به علل مورد سوء استفاده قرار گرفتن بیماران روانی بود که با استقبال پرسنل مواجه شد.چون آنان دقیقا نوع رفتار های ناشی از تعارض درونی بیماران را مشاهده کرده بودند.مقاله دوم راجع به بر زمین افتادن در بخش روانی بود که عارضه هیپوتانسیون وضعیتی بیماران را مورد توجه قرار می داد.از دیگر تداخلات دارویی دانشجویان پرده بر داشتند و خواص تغذیه مطلوب در متابولیسم داروها موضوع مورد کنفرانس دانشجوی دیگر ما بود که با اقبال مسولین و کارکنان بخش مواجه شد.متاسفانه چک لیست عوارض دارو هایی که دانشجویان تهیه کرده بودند مورد استفاده همگانی پرسنل پرستاری قرار نگرفت چرا که به تعداد کافی در اختیار پرسنل نبود.پرستاران بیمارستان های دانشگاه در فضایی امن از بیماران روانی مراقبت نمی کنند در نتیجه باید جانب احتیاط را رعایت کنند.جالب است که توانسته اند به خوبی سازگاری نشان دهند و اضطراب خود را کم نمایند.
دانشجویان موفق شدند با انجام کار های دستی در کنار بیماران مسئول کار درمانی بیمارستان را به کاری که انجام می دهد علاقه مند تر کنند.وقتی بیماران با همه توهم و هذیان ها کنار دانشجویان می نشستند و به پیگیری کار های دستی توسط آنان توجه نشان می دادند کار درمانگر متوجه شد با انجام انواع کار های دستی میتواند بیماران و تنوع خواسته هایشان را......الان در بخش کار درمانی بیمارستان چرخ خیاطی چرخ بافتنی قالی برای بافتن و مکرومه بافی در حال انجام است.بیماران ساعاتی را به موسیقی مشغولند و ساعاتی نیز آشپزی میکنند.آنچه باعث رنجش آنان است اینکه همه این تمرینات در فضایی مصنوعی در حال اجراست.اگر میتوانستند آنچه را دوخته اند بافته اند به فروش برسانند و از دسترنج خود استفاده ببرند راضی تر بودند
وبلاگت جالبه به ما هم سری بزن
سلام . ممنونم از لطفتون .از خورشید بپرسید :
چطور شد که شد خورشید!؟
من مطلب شما رو خوندم ولی به دلیل عدم اطلاعات چیز
زیادی متوجه نشدم. امیدوارم که بازهم به بلاگ من تشریف
بیارید .