وبلاگ نویسی دغدغه چند در صد جوانان مملکت مان هست؟چند در صد وبلاگ نویس ها واقعا حرفی برای گفتن دارند؟چند در صد آنان شهرستانی اند چند در صد تهرانی؟چند در صد شان خانوما هستند؟چند در صد خانوما بی سوادند؟چند دصد شان جوان نیستند؟چند صد زنان وبلاگ نویس با سواد بچه دارند؟بچه ها و همسر شان و حوادث زندگیشان در نوشتن شان چه میزان اثر گذار است؟در کردستان قراره یه همایش زنان برگزار بشه.(اولین سمینار سراسری بهداشت زنان،۷ و۸ اردبهشت هشتاد و چهار سنندج).موضوعاتش جالبه.نقش بهداشت زنان در کیفیت زندگی،نقش بهداشت زنان در بهداشت روانی .راهکارهای نوین ارتقاءکیفیت آموزش بهداشت زنان عجب دهن پر کن!
بیشترین آمار خودسوزی در ایلام گزارش شده و دوستان در بخش سوختگی بیمارستان سوانح مشغول جمع آوری اطلاعات برای تکمیل طرح تحقیقاتی خود برای ارسال به این سمینار اند.بیشترین آمار طلاق و علل آن موضوع تحقیق دیگر همکارم هست.آمار زنان افسرده(که دو برابر مردان هست)موضوع تحقیق دیگر همکارم است.کیفیت زندگی زنان افسرده داره تکمیل میشه.و اما من.آیا من متوجه هستم که در اینترنت زنانی هستند ؟آیا آنان را می شناسم؟نوشته های قشنگ شان را میتوانم به عنوان دست آویز خود برای ارائه انتخاب کنم؟آیا میتوان با اطلاعاتی که آنان در اختیارم میگذارند پرسشنامه ایی تهیه کنم که فراگیر باشد؟آیا میتوانم اعتماد کنم و اطلاعاتی برداشت کنم؟همه دوستان میگویند هنوز اینترنت را نمیتوانیم به کار گیریم.همان بهتر که تو نیز همانند ما شال و کلاه کنی و به همین چندین و چند تا درمانگاه و مرکز بهداشتی و بیمارستان بیایی تا اطلاعات قابل اعتماد تری داشته باشی.