پسر همکارم داره میره مسکو.همه بهش میگن یه پسر هفده ساله بره خارج از کشور؟ حالا کجا؟اونم مسکو؟دیگه بد تر.ولی خودش با اطمینان میگه : پسرم به من اطمینان بخشیده اغفال شدنی نیست.
بهش میگن: خوش خیال.مثل اینکه کسی ازشون نظر خواسته که ابراز عقیده میکنن.به علاوه اون دیگه فرستاده اش و نمی خواد باز گرداند اش چه نظر دادنی.؟!
ببینم شما نظر دهندگان که دایه هایی بیش نیستید بیشتر از مادرش دلتان می سوزد؟(شاید نشنیده اید دایه دلسوز تر از مادر را باید هفت جاش را داغ کرد؟).آخه از کجا معلوم پسر این خانوم را می شناسید؟مگه برای همه جوانان میشه نسخه همسان پیچید؟وقتی در خانه ای سیستم ارزشی افق هایی روشن دارد بچه چگونه ممکن است رعایتش نکند .مگر آنکه بچه ها ما پدر و مادر ها را قبول نداشته باشند و به سیستم ارزشی ما بی اعتنا باشند که فرزند ایشان اینگونه نبود.به هر حال برایش سال خوبی را آرزو میکنم. نظر شما چیه؟