شرح یه قضیه خنده دار

ماه من از حدیث غم بگذر* وین حکایت به عاشقان بگذار* نکته دلکشی بگو و بخند* مژده رحمتی بیا و بیار* {[(رهی معیری؛)؛} جالبه!!!! دیشب خانم .....همسر داداشم زنگ زده که چه غلطی کردیما! دستمان بشکنه که اینقدر ناشی ایم... گرفتار ی شدیما! میگم: بگو ببینم، چی شده؟میگه : هیچی از خدا که پنهان نیست از شما هم چه پنهان؟؟؟؟؟ آقا داداشتان که با دوستش داشت می رفت دوبی.بهش گفتم: بگو همسر و دو تا بچه دوستت هم بیایند پیش من و دو تا بچه ام .که تا مدت ۴ روز که شماها سفر اید تنها نباشند.سر کار خانوم از انزلی تشریف آورده اند.بچه شون که مبتلای به اوریون شده و تب و درد و رنج و من نتونستم با خیال راحت بیام جشن تولد برادرزاده دیگه تون.کارم هم شده مراقبت و پرستاری از بچه بیمار و تهیه سوپ و مایعات .حالا پذیرایی ها کم بوده ، به من می فرمایند :چه پسرت را بی ادب بار آورده ایی!!!.ویا من اصولا بچه پسر دوست ندارم.همه شون جسور و بی پروا یند....میگم :خب دیگه حالا چی شده مگه؟؟/ جواب میده:؛ منم گفتم : جواب محبت هامو اینجوری میدی؟اگه ناراحتی میتونی از خونه من بری. تا صحبتش به اینجا رسید .بهش میگم : اوا خدا مرگم بده.شما به مهمان تان میگی؛ میتونی بری ؛؟؟؟؟مگه بنا به دعوت شما نیامده؟میگه : ای بابا ،حالا ما یه تعارفی کردیم < ایشون باید رو هوا بزنه؟میگم :خدای من !پس چی؟نباید بپذیره؟اون طفلک نمیدونسته تعارف شما شاه عبدالعظیمی بوده . گناهش چیه ؟ کف دستش را بو کرده بود که شما تظاهر به لطف و مهربانی می کنید؟خود کرده را تدبیر نیس . باید هر جور رفتار کرد تحملش کنی . میگه:ببینید من به شما زنگ زده ام که دلداریم بدهید.نه که ایراد کارم را به من گوشزد بفرمایید.می خندم . میگم : من آنچه شرط بلاغ بود با تو می گویم تو از سخنم خواه پند گیر و خواه«ملال» به مادرم زنگ می زنم میگویم مادر جان مواظب باشید همسر دوست برادرم مورد بی مهری قرار نگیرد مبادا دلتنگ شود. برادرم از دوبی زنگ می زند آبجی جان ، شما را به خدا برو مداخله کن قضیه را فیصله بده .شما خانوما چرا اینجوری هستین؟ما را بگو که دنبال تجارت رنج سفر را متحمل می شویم ....