سلام
در روزنامه ایران(حوادث) دوشنبه بیست و هفتم آبانماه ص چهاردهم مطلبی نوشته راجع به ازدواج اینترنتی.(ازدواج از نوع اینترنتی ...میزگرد متخصصان) که در آن یک نفر جامعه شناس یک نفر حقوق دان و یک نفر روان پزشک نظر داده اند. بخوانید. که مطلب بسیار جالبی است.شاید من هم روزی چیزی بنویسم.کما اینکه بارها تو اتاق های چت فارسی نوشته ام و با مخالفت کاربران جوان مواجه شده ام .ولی آنچه برایم جالب بود نظر دکتر فدایی بود که از ازدواج های همدلانه نوشته بود .و ابعاد زندگی را به جامعه شناختی زیست شناختی و روان شناختی تقسیم کرده بود.اگر دختران ما نگران این نبودند که همسر آینده محبت و عشق نثارشان کند هرگز خود را در دام ازدواج های اینترنتی گرفتار نمی کردند.البته که اگر دو نفر با تفکر ها نزدیک با هم ازدواج کنند خوب است ولی نقش نگرش را هم باید مورد توجه قرار داد.
البته توضیح داده که همه در اینترنت دارای نیات پلید نیستند.چرا که همه جوامع اعم از حقیقی و مجازی همه جور فردی داره .
.اگر دوست خوب مان مجید درباره این موضوع از دید جامعه شناختی صحبت بفرمایند باعث زهی خوشوقتی است
کاملا باهات موافقم مطلب نویی بود..
من ۲ نمونه میشناسم که بعد از بیش از ۴ سال و دیگری ۳ سال بسیار خوشبخت هستند و دارن باهم زندگی میکنن :-)
به نظر من فرقی با حالت عادی نداره.
در حالت عادی هم دو نفر هیچ شناختی از هم ندارن. تازه جالب اینجاست که پدر مادراشون براشون تصمیم می گیرن.
گرچه پدر مادرا ممکنه بد فرزندشونو نخوان ولی در هر صورت ممکنه که نتیجه خوبی نداشته باشه.
ازدواج این لفظ شیرین حکایتیست که به هر شکل باشد نامکرر است.ازدواج کنیم تا غم غربت را فراموش کنیم.نه آنکه غریبی نومیدتر شویم.اینکه نیاز ها و غریزه ویا فشار اجتماعی و یا یافتن یار همدل انگیزه اصلی باشد فرقی نمی کند .ازدواج کنیم تا خلق مان باز شود
سلام. من نمی دانم چرا بعضی ها نسبت به دوستی و ازدواج اینترنتی بدبین هستند. اینترنت فقط یک کانال اطلاع رسانی یا یک معبر آشنایی است. مخالفت با ازدواج اینترنتی مثل مخالفت با ازدواج دانشکده ای یا ازدواج کوچه ای یا ازدواج اتوبوسی یا ازدواج پارکی و و و و است. اشکال ازدواجهای ناموفق به اینترنت و اتوبوس و دانشکده و پارک و و و بر نمی گردد. بلکه بخشی عدم شناخت افراد از خودشان بر می گردد. آنها نمی دانند که دنبال چه چیزی هستند. مشکل بعدی به نحوه تحقیق در باره دیگری بر می گردد. دختران و پسران نمی دانند که چی بپرسند از کی بپرسند چگونه بپرسند چه وقت بپرسند. تحقیق در همسر گزینی به اندازه یک رساله فوق لیسانس زحمت دارد. ولی هیچ سازمانی متولی اموزش این مساله مهم نیست.
یک حسن بزرگ اینترنت این است که تاثیر محدودیت مکان بر انتخاب را از بین می برد.