بخش بیماران روانی

ثریا دختریست ۳۳ ساله که به بیماری اسکیزو فرنیآ مبتلاست از نوع کاتاتون
(اینگونه بیماران به شدت منفی کار و مقاوم و لجبازند و بدون دریافت انرژی از غذاها مدتها گرسنگی را تحمل می کنن).
یکی از دانشجویان به نام محبوبه ..........قرار شد که با او کار کنه .از اول برنامه بهش گفتم بهت بیماری دادم که دم به تله ات نمیده اگه تونستی از او مراقبت کنی نمره خوبی از من خواهی گرفت.
محبوبه با شجاعت تمام حاضر شد از او مراقبت کند .او معتقد بود من وظیفه خود را انجام خواهم داد اگر تغییر کرد چه بهتر تغییر نکرد من کارم را به خوبی انجام داده ام .او به اتاق بیمار رفت و به او سلام کرد ولی بیمار رو به دیوار جوابی به او نداد.فکر کردم محبوبه ازین استقبال بیمار خوشش نخواهد آمد ولی گویا محبوبه لجبازتر از او بود چون پرده ها را کشید تا بیمار بر خیزد و پرده ها را کنار بزند اما بیمار هیچ عکس العملی نداشت .فردای آن روز باز به سلام او پاسخی نداد و ولی آیا می دانید فقط نیم نگاه بیمار به محبوبه چه امیدی بخشید؟ با دمش گردو می شکست بالا و پایین می پرید و می گفت بیمار عکس العمل داشت کودکانه می خندید و شادی میکرد گویا دنیا را به او داده باشند ..حالا وقت ندارم که بگم که قدم به قدم چه اتفاق ها افتاد همین قدر برایتان بگویم پس از سه روز مراقبت های محبوبه و درمان شوک بیمار روز گذشته در جمع شرکت کرد و امروز هم همراه دیگر بیماران بخش دست می زد و فرصت می خواست شعری از حافظ را که از بر بود بخواند شما اسم این را چه میگذارید.؟
محبوبه که خودش را موفق دیده حالا دنبال نمره خوبشه.حقشه.من به قولم وفا میکنم .ولی از او خواستم در سمینار دانشجویی دانشکده یک گزارش مفصل از این بیمار و نحوه مراقبت از او و درمان ها دارویی اش بدهد .و او چون فرصت دو ماهه ایی دارد با کمال میل پذیرفت.