خانم کوچولو ها آیا این تصمیم هر دوی شما بود یا مرگ و یا ....؟خیلی دوست داشتم از شما پرسیده بودمچی میشه رضایت به این عمل میدهید مطمئن هستم در باورتان نمی گنجید ممکن است به مرگ هر دوی تان بیانجامد وگرنه رضایت نمی دادید .شاید در آن لحظات هر کدام به راحت شدن یکیگر فکر می کردید و فقط از جان خودتان مایه می گذاشتید.
دیشب در جمعی حضور داشتم که دلم به درد آمد.فردی از آن جمع می گفت ای بابا چه حادثه ایست مگر ؟می خواهید از غافله حقوق بشر دور نیفتید ابراز تاسف می کنید؟آن یکی میگفت روزی هزاران نفر از گرسنگی میمیرد چون سوژه جالبی نیستند آب از آب تکان نمی خورد .سومی می فرمود : قربانی طمع خودشان شدند خب همینجوری زنده می ماندید و مثل هزاران آدم دیگه که با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند شما هم به اینگونه سرنوشت رضایت می دادید . چهارمی میگفت حالا برین خدا را شکر کنید که ۳۰ سال عمر کردید و همیشه در اوج شهرت .پنجمی میگفت خب بابا دیگه به جایی رسیده بودند که می خواستند ازدواج کنند و اینجوری نمیشد .شاید اگه مسلمان نبودند قضیه فرق می کرد.ششمی و هفتمی و هشتمی هر چه می گفتند دیگر نمی شنیدم . چون بیادم آمد من نیز چند روز پیش از رفتن به اتاق عمل واهمه داشتم .با خود اندیشیدم چه قضاوت ها و ابراز نظر ها که نمیشود .فقط بیادشان گریه کردم و از ادامه ماندن در آن جمع چشم پوشیدم .بی انصافیست اگر نگویم مادری که خود فرزند از دست داده بود بیاد لاله و لادن از دست رفته خودش گریه می کرد و این رقت قلب و طراوت روح خود را مدیون این دو خواهر می دانست و دخترکی جوان بر نعمت سلامتی زبان به نطق گشوده بود و از اوضاع و شرایط استفاده تبلیغات تفکر خود را می کرد.
دیروز برای شنیدن خبر لاله لادن برای من روز افتضاحی بود . بخاطر باوری که خیلی از ماها داشتیم که شاید ان پنج درصد بشه اونا می دونستن که پنج درصد شانس دارن ولی این مسیرو انتخاب کردن این مسیریه که همه ما می ریم . دیر یا زود . مهم اینه که چه جوری و با چه باوری بریم . اونا با عشق به هم رفتن . ممئنم جاشون الان از ما بهتره . پس هرجا هستن کامیاب باشن .
خاله رضوان منم تا حدودی با این آدمها موافقم. همون روز سه تا هواپیما سقوط کرد! چرا برای آنها سوگنامه ننوشتید؟ چرا هیچکس برای مرگ یه بچه حرامزاده بی سرپرست تو جزیره دامار سوگنامه نمینوسید؟
سلام جوتی جووون
نکنه میخوای بگی من هم تحت تاثیر تبلیغات قرار می گیرم ها؟