دو رویی

اصولا من از صحبت های اطرافیان سوژه نوشتن ام را انتخاب می کنم.
رفته بودم چت
دیدم یه جمع آشنا اونجاست.گفتم سلام
حال شما بچه های آشنا.خوبید/؟چقدر از دیدن تون خوشحالم.نمی دانم چی شد صحبت رسید به دو رویی
شایدچون من نوشته بودم
حکایت بر مزاج مستمع گوی اگر خواهی که دارد با تو میلی
یکی از دوستان نوشت بفرما دو رو باش
گفتم ایرادتان را به جناب سعدی بفرمایید که ایشون فرموده اند و من فقط نقل قول کرده ام.
ادامه دادم ما امر شده ایم به راست گفتن.ولی گاهی افرادی خیلی راحت دروغ می گویند و بعد ادعا می کنند از نوع مصلحت آمیز بوده.خب پس ارزش ها قابل تفسیر هستند.میشه گاهی هم دو رو بود و گفت این از نوع.......است.
خلاصه طرف صحبت من با خودش فکر کرد چه عبث و بیهوده رفتار کرده که با من بحثی را آغازیده ادامه نداد من هم نطق ام کور شد و از چت خارج شدم.
راستی اگه من بخوام دو رو نباشم چکار کنم؟
آدمای دو رو با لیبرال چه فرقی دارند؟
آیا یکی زدن به میخ یکی زدن به نعل/کج دار و مریز رفتار کردن/دم دیگران را تو بشقاب گذاشتن/همه شون یه معنی میدن؟